10042022 ~ 0122
Colde - Control Me
JANNABI - Baby I Need You
~~~
"Bana haber vermeliydin."
"Neden bu kadar öfkelendin?"
Juyeon sevgilisinin ona uzattığı bileti Chanhee'ye geri uzatırken derince bir nefes almıştı. Sevgilisi iyileşmiş görünüyordu.
"Kırıldım Chanhee. Hala başına buyruk takılmaya devam ediyorsun. Son zamanlarda ne kadar meşgul olduğumdan haberin var mı?"
Sevgilisinin tüm neşesini ve keyfini kaçırdığını biliyordu. Fakat kırılmıştı ve bunu dile getirmekten geri durma gereksinimi duymamıştı.
"Yoğun bir gün geçirmiş olmalısın. Daha sonra konuşalım."
Chanhee'nin sakinliğini anlamıyordu. Normal bir durum değildi. Yeterince alttan aldığını düşünüyordu. Çoktan gitmek için hazırlanan sevgilisini durdurmaya çalışmadan kollarını göğsünde birleştirmiş ve buluştukları nehrin kenarında trabzanlara yaslanmıştı.
"Bazen bazı şeyleri unuttuğunu düşünüyorum."
Chanhee Juyeon'un ne demek istediğini anlamıştı. Hızla geri dönerken kaşları çoktan çatılmıştı.
"Alt tarafı sürpriz olsun diye bir bilet aldım Juyeon. Konuyu dağıtıp buraya getirmek zorunda mısın?"
"Beni her seferinde çizginin dışında bırakıyorsun."
"Öyle bir şey yapmıyorum. Cidden bu şekilde mi düşünüyorsun?"
Chanhee yaşadığı anın gerçek olduğunu sorguluyordu. Pembelerini geriye doğru tararken sevgilisinin tam önünde durdurmuştu adımlarını. Hava hala serindi ve tıpkı pembeleri gibi burnuda aynı rengi almıştı. Soğuğu sevmezdi ve yüzüne çarpan her rüzgarda daha daha sinirleniyordu.
"Sorun ne?"
Juyeon sorunun zaten ne olduğunu bildiği halde böyle bir soru sormasını anlamıyordu.
"Chanhee... Yeterince açık değil mi? Biraz olsun benide düşünemez misin? Fikirlerimi önemseyip hayatındaki yenilikleri benimle paylaşamaz mısın? Hastayken, yaşadığın yeri seçerken, ani seyahat kararları alırken ya da aşık olduğum saçlarını boyatırken... Evliliği düşünürken bile."
Pembeli sevgilisinin son cümlesiyle sinirleri bozulmuşçasına gülerken daha fazla uzatmamak adına susmuş, sevgilisinin içindekilerini dökmesine izin vermişti fakat susması ve gülmesi Juyeon'u daha da öfkelendirmişti.
"Susacak mısın?"
"Ne bekliyorsun? Seninle tartışmayacağım. "
"Senin sevgilinim. Bu kadar katı olmak zorunda mısın?"
"Katı falan değilim. Mantıklı olanı yapıyorum. Sevgilim olduğun için, daha fazla kırılmanı istemiyorum."
Her zaman için ne zaman tartışsalar Chanhee'nin kurduğu cümle hep bu olurdu. "Seninle tartışmayacağım."
"Bu şekilde davranman daha kırıcı değil mi? Varlığıyla dinlenebildiğim, huzur bulduğum tek kişi sensin. Ama neden sana bu kadar uzağım? Her seferinde neden hep yabancı biriymişim gibi hissediyorum?"
"Haklısın."
"Senden bunu söylemeni istemiyorum. Tanrı aşkına Chanhee kes şunu."
Juyeon'un gözlerinde sadece kırgınlık görüyordu. Kesinlikle haklı olduğunu düşünmesede hayatındaki tek varlığı bu kadar kolay kaybetmeyi düşünmüyordu. Sevgilisiyle arasındaki mesafeyi neredeyse kapatırken üşüyen parmaklarını Juyeon'un rüzgarda uçuşup duran saç tutamlarında gizlemişti.
