Προύσα

Μαριάννα Σαμαντζόγλου

Ξύπνησα νωρίς την Τετάρτη, νωρίτερα απ' όσο χρειαζόταν για να ήμουν στο σχολείο στην ώρα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και βγήκα αποφασιστικά από το πάπλωμα. Ήξερα ότι δεν θα με ξαναέπαιρνε ο ύπνος και να προσπαθούσα, οπότε θα ήταν καλύτερο να εκμεταλλευόμουν τον χρόνο που είχα διαθέσιμο.

Ξεκίνησα λοιπόν να διαβάζω. Δεν ήμουν ποτέ άτομο που διάβαζε, αλλά δεν μπορούσα να άφηνα υποχρεώσεις ατελείωτες ενώ ήξερα πως μπορούσα να τις τελειώσω, ειδικά όταν επρόκειτο για το φροντιστήριο που είχα εκείνο το απόγευμα. Ήξερα πως η φιλόλογος μου δεν ήθελε να της αργούμε τις ασκήσεις που μας έβαζε.

Το μυαλό μου όμως ήταν στο πως θα μιλούσα στην Μαριάννα. Την Δευτέρα δεν πάτησε στο σχολείο και την Τρίτη ήταν περικυκλωμένη από τα όρνια τους φίλους της. Η Μαριάννα έκανε παρέα με τα δημοφιλή άτομα του σχολείου. Βασικά δεν ήταν δημοφιλή, απλώς είχαν βαφτίσει τους εαυτούς τους έτσι και όλο το σχολείο ήξερε για την προσωπική τους ζωή. Αφού ότι δεν ανέβαζαν απερίσκεπτα στο instagram το μετέδιδαν με φήμες στο σχολείο. Ζούσαν για να ακούνε άλλους να τους κουτσομπολεύουν, παίζει να χρειαζόντουσαν την προσοχή περισσότερο απ' ότι το οξυγόνο.

Σηκώθηκα από την καρέκλα μου. Η ώρα είχε πάει εφτάμισι και έπρεπε να αρχίσω να ετοιμάζομαι. Μπήκα γρήγορα στο μπάνιο ώστε να προλάβω να κάνω πριν το καταλάβει η αδερφή μου και δεν βγει έξω μέχρι να δείξει το ρολόι οχτώ. Έβγαλα τα ρούχα μου και τα πέταξα στον κάδο των απλύτων που βρισκόταν δίπλα στο πλυντήριο των ρούχων. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη πάνω από τον νιπτήρα καθώς έπλενα τα δόντια μου.

Σίγουρα δεν με έλεγες γυμνασμένο, αλλά δεν φαινόμουν πλέον όσο κοκκαλιάρης ήμουν παλιότερα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα πήγαινα γυμναστήριο τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Περισσότερο για όλους όσους με πρήζανε να πάω, αλλά και για να μπορώ να δέρνω πίσω όσους προσπαθούσαν να μου επιτεθούν. Έφτυσα στον νιπτήρα και άνοιξα το νερό να τρέχει όσο περίμενα να ζεσταθεί. Δεν περνούσα κάποια μαζοχιστική κρίση ώστε να ήθελα να μπω και να κάνω με παγωμένο νερό.

Βγήκα αντικρίζοντας την αδερφή μου με μια χτένα να με περιμένει έξω από την πόρτα. «Άντε Δημόκριτε πόσες ώρες θες να κάνεις μπάνιο τέλος πάντων, έχουμε και εμείς σχολείο» με τράβηξε έξω από το μπάνιο και έκλεισε την πόρτα στα μούτρα μου.

«Το ορκίζομαι μια μέρα θα κλειδώσω το μπάνιο και θα πάρω το κλειδί μαζί μου στο σχολείο να δω τι θα κάνεις...» της φώναξα απ'έξω.