• PROLOGUE •

17 5 0
                                    


• PROLOGUE •

Napayuko ako sa sakit ng mga salitang naririnig ko sa kanya. Puno na ng luha ang mga mata ko. I can't even see clearly. But heck, I don't care about my eyes! All I want now is to ask forgiveness from him. I'm really sorry for what I did back then. I am really sorry, Zander.

"Zander, please let me explain," I pleaded. But he shook his head while throwing a murderous glare at me. If only looks could kill, I would be dead by now.

"Sorry?! Sorry, Cassandra? Maibabalik ba n'yan ang lahat?! I fucking hate you!"

Napaangat ang tingin ko at sinalubong ang tingin niya. I bit my lower lip as hard as I could. I couldn't contain my tears and it flows endlessly as I stare at him.

He didn't even budge even if he saw me tearing up while looking at him. Nakatingin lang siya sa akin nang walang reaksyon. Bakas na bakas ang galit sa mga mata niya.

"-No, hate is too shallow. I loathe you," puno ng diin niyang bulong.

"...But I only did that because I love you," I whispered. Nagawa ko lang naman iyon dahil mahal ko siya. Mahal na mahal! Hinihiling ko na sana kapag narinig niya ang mga sinabi ko, mawala ang galit niya tulad ng dati.

Nakalapit siya sa akin at yumuko. I flinched when he gripped my arm tightly.

"Ayoko nang makita ka. Pagkatapos kong malaman ang lahat sa'yo? Nandidiri ako. Naiintindihan mo?! Nandidiri ako sa 'yo! Akala ko inosente ka pero puta ka rin pala!"

I blinked a lot of times, digesting the things I just heard from him. He look at me with disgust relevant from his dangerously handsome face and I am very hurt. He despises me. Para akong unti-unting pinapatay sa mga narinig ko sa kanya.

"No. It's not what you think... please, makinig ka, Zander," isang beses ko pang pakiusap habang pilit na inaabot ang mukha niya. Ngunit marahas niyang hinampas ang kamay ko. Napaluhod ako dahil doon, humagulhol.

"I don't want to talk to you. I don't wanna see you again. Mawala ka na lang sana!" Puno iyon ng galit at lalo akong naiyak sa narinig ko.

"No... please..." I whimpered. I crawled para maabot ko man lang kahit binti niya pero tinulak niya ako. Sumadsad ang likod ko sa sahig at di ko mapigilang hindi dumaing.

"Huwag kang umarteng parang ikaw ang nasasaktan dito!" he shouted.

"Zander, please..."

Why won't he just listen to me?

"You disgust me, Alexa." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay tinalikuran niya na ako. Naiwan akong nakatanaw sa likod niya habang pinipilit kong tumayo mahabol ko lang siya.

But he's gone.

He's already gone before I could run after him.

•••••

Note: This is one of my 2015-2016 drafts at hanggang chapter 4 yata ang nakatabi sa akin kaya iba pa ang writing style ko rito. Ngayon kasi, I write in 3rd person's POV. But I will try as much as possible to write in 1st person's POV again. More or lest 20 to 30 chapters ang story na 'to. Marami pa kasi akong inaasikasong story at doon ang focus ko talaga.

Another thing, this is part of the series as the last installment. I hope you will also read the first four novels. Thank you so much!

Love,
Winter

The Heartbreaker's Game (FSH #5) Where stories live. Discover now