Punishment For The Crime

00: XIV

Naiisip niyo ba kung paano gumagana ang hustisya?

Sandata nga ba ito para sa katarungan o para pagtakpan ang mga mali?

Sa totoo lang, hindi ko rin alam. Maaaring oo, maaaring hindi. Sa mundong ito, walang masama o mabuti. Lahat tayo ay kulay abo. Depende na lang sa'tin kung gaano tayo kaitim.

As I read the Crime and Punishment by Dostoevsky, my phone rang. Agad ko naman itong sinagot. May ideya na ko kung sino man ang tatawagan ako tuwing gabi.

"Hello? XIV, naririnig mo ko?" A voice of someone in 40's rang onto my ears.

"Yeah, yeah, I can hear you. Hulaan ko, na-send niyo na sa email ko ang fabricated documents at ipapadala niyo na ako d'on sa location."

"Sharp as always," the voice replied. "Pero within two days ka pa naman ipapadala. Make sure to memorize your names."

"Damn, akala ko pa naman ngayon o bukas na eh. Excited na kong patunayan ang sarili ko." Binuksan ko ang sent e-mail. Sa simula nito ay ang logo ng FNP or Fonross National Police. Sumunod dito ang logo ng Republika ng Fonross. Laman nito ay mga instructions sa kung ano ang magiging mission ko.

Classified ito at tanging mga higher-ups ng PNP at AFP ang nakakaalam. Kahit ang mga senador at miyembro ng gabinete ay hindi ito alam. Tanging ang presidente lang.

"You're enthusiastic as always. Iyan ang gusto ko sa'yo eh," he complimented. Pero hindi ako magpapahulog.

"Pasensya na po, lieutenant. Hindi mo ko madadaan sa mga smooth talks mo. Pedo."

I heard him cleared his throat. "Back on the topic, I'm not doubting your skills, but are you sure you can handle it?"

"Tch. Wala ba kayong tiwala sa'kin? Ito na ang pagkakataon ko para makagawa ng bagay para sa bayan. Kailangang matapos na ang kahibangan ng mga iyon. I can handle it."

I could sense his skepticism. Napabuntong-hininga na lang ito. "Mahal mo talaga ang bansang 'to, 'no?"

"Sir, the only way to get rid of something is to be like them. Kailangan nating—"

"Oo na, oo na. Naiintindihan ko ang punto mo," he sighed, "Anyway, do your best, XIV. All of us has high expectations to you."

"Sir, yes, sir!" I replied firmly. I salute reflexively.

"I need to go. The instructions are at email anyway. May mga kailangan pa akong asikasuhin. Break a leg, XIV." Then he ended the call.

After reading the entire email, I couldn't help but grin. Nakakaramdam man ako ng kaunting kaba, hindi ko pa rin ma-contain ang excitement ko. I just found myself giggling like a villain. Malapit na. Malapit na malapit na.

Are you curious about the mission? This is the most insane, yet thrilling case I've ever accepted.

Mission: Shadow Scale Academy inflitration. Isang school para sa mga assassin prodigy.