3.BÖLÜM

110 5 1
                                    

son dersi de verip sınıftan çıktım çıkmamla  yağmurun yağması bir oldu hızlıca otoparka girdim otoparka kadar çok ıslanmıştım ısıtıcıyı açıp eve sürmeye başladım eve gelince arabamı valeye verdim hızlıca eve girdim çok ıslanmıştım eve girmemle annemi görmeyi planlamıyordum  biraz daha ilerleyince 4 tane valiz vardı  “hayırdır iş seyahati mi 

“hayır otursana 

“noldu 

“otur hayat 

koltuga oturup bi valizlere bide anneme baktim bir şey oluyordu soguk bi sesle “dinliyorum 

“ben evleniyorum 

“NEE

“evet evleniyorum ve üstelik hamileyim

ve bi şok daha “öyle mi o'zaman evdende gidiyorsun

“evet daha iyi bi hayat yaşacam ve bu ev senin sende beni bi evladımsın ama beni unut 

“evladı ben senin evladın değilim o karnındaki senin evladın ne zaman annelik yaptın dur bi sayım aa hiçbir zaman o altımdaki arabayı bile ben kendim çalışarak aldım ilk telefonumu ben aldım okulla ilgili kitaplarımı ben aldım herşeyi ben yaptım kırk yılda bi güzel bişey yaptın şimdi yeni hayatına güle güle”

hızlıca odama gidip akan yaşlarımı sildim yatağı oturup karşımdaki aynaya baktım “neden ağlıyorsun ki hiçbir zaman yanımda yoktu” kapı sesini duyunca hızlıca banyoya gittim sıcak bi duş aldım kapı çalınca bornozumu giyip islak saçlarımı geriye atıp kapıyı açtım murattı “oww pardon ben müsaitsen bi kahve içelim dedim 

“olur gel 

murat içeri geçince koltuga oturdu “ben üstümü değiştirip hemen geliyorum sen keyfine bak   

“tamam 

odama gidip hızlıca kalın eşofmanlarımı giyip ayağımada pandufları mı  giyindim  içeri geçince murat etrafa bakıyordu ve elinde benim küçüklük fotoğrafım vardı ananemin  yazlığında çekilip o koymuştu geldiğini anlayınca “bu güzellik kim böyle 

gülüp “benim küçüklüğüm ananem çekmişti  

“yaşiyormu 

“yok en son 18 yaşımda gördüm kalp krizinden 

“başin sağolsun 

“sogul ben kahve yapıp geleyim 

“peki 

muartın ağzından

hayat mutfaga gidince o kahveleri yaparken bende odasına gittim komidin çekmecesini açınca bir sürü mektup gördüm “kime yazdı ki bunları” hızlıca bi kaç tanesini alıp cebime koydum hızlıca içeri geçince hayata mutfaktan çıkıyordu sorar gözlerle “tuvalete gitmiştim

“sorsaydın keşke 

“yok hallettim ben  

“peki soğumasın kahven 

“ellerine sağlık

“afiyet olsun 

uzun bir sessizlikten sonra “içki içmeyi seviyor musun

“yok annemin onlar 

“hmm peki annen nerde 

“gitti yani bir daha gelmeyecek 

“tekmi yaşayacaksın 

“yani arada dıcle yani arkadaşım onla kalırım 

“anladım

KOMŞU KIZIWhere stories live. Discover now