One Shots

STREET FOOD DATE

"Mahal, nandito na ako sa labas ng campus." Sabi ni, Troy, sa kabilang linya.

"Hi Mahal, ipapasa ko lang 'to, lalabas na rin ako."

We planned to have a date. Matagal na ang huli naming date kahit na araw-araw na kami magkasama sa bahay.

Live in kami ni, Troy. Alam naman ng mga magulang namin. We are old enough, to know what we're doing. Parehas kaming nasa 4th year collage na, kaunti na lang at graduate na rin kami.

"Okay, I'll wait here. I love you."

Halos pitong taon na kaming magkasintahan, pero parang bago pa rin pakinggan ang mga matatamis niya na salita. It all feels new.

"I love you." I ended our call.

Pagkatapos kong magpasa ng project sa prof ko, nilabas ko na siya agad. There, I saw him standing close at the gate, he's waiting for me. My man.

I can still remember the first time we met, it is still fresh in my mind. How he asked my parents, courted me, and waited for my 'yes'. Kinikilig pa rin ako.

Sa loob nang seven years, we both know that we've been through a lot. There were times that we almost lost each other, minsan parang wala na 'yong spark o kilig. But thank good god heavens, nakayanan naming malagpasan ang lahat ng 'yon. We over come it as a partner.

He saw me. He waved his hand, then he smiled. Those precious smiles, it was one of the reasons, kung bakit ako na in love sakaniya.

I ran to him. I hugged him, very tight. I'm hugging my man. The man, that I will spend my whole life with.

Hinalikan niya ang mga labi ko, just a peck. He, then fix my hair. I knew it was messy, gusto ko lang na siya ang mag ayos.

"You look happy right now." He said

"Of course! Ngayon na lang kaya tayo mag da-date 'no." He holds my hand. I intertwined our hands.

"Me too, I miss our dates, kahit na nasa iisang bahay lang naman tayo." We laughed.

"So saan gusto kumain ng mahal ko?" I felt my cheeks heated. Kahit kailan hindi niya nabigong papulahin ang mga pisngi ko.

"Street foods." I want our date to be simple. May babayaran pa kami na mga bills, kaya kailangang magtipid.

"Are you sure? We'll manage pa naman, mahal. Kaya ng budget natin." Pagtutol niya naman.

"Hindi. Magti-tipid tayo kaya streed foods na lang. Miss ko na rin kaya 'yon 'no. At saka 'di ba street foods is one of our favorite meryenda noong highschool pa tayo?"

"Okay, ma'am. Naalala ko pa ang takaw mo kumain, nauubos mo yung sampung kwek-kwek." Pinag-tatawanan niya na ako ngayon.

Hindi ako natutuwa, ha. "Pinag-tatawanan mo na ako ngayon, huh? Ganito pala gusto mo, Troy. Okay, madali naman akong kausap."

Nagsimula na akong mag lakad papuntang fishballan, bahala siyang maiwan diyaan.

"Mahal! Wait for me!" Sigaw niga.

Humabol siya sa'kin hanggang sa fishballan. Kumuha ako ng stick, para tumusok ng tukneneng. Habang siya hinahabol pa ang hininga.

"Hindi mo namang sinabi na dati ka palang runner sa past life mo." Hingal niyang sabi. Gano'n na ba ako kabilis?

"Kasalan mo naman." Busy akong tumu-tusok ng tukneneng.

"Sabi ko nga." See? Wala rin naman siyang magagawa.

Kumuha na rin siya ng stick para kumuha nang pagkain niya. Busy akong kuma-kain ng bigla niyang ayusin ang buhok ko. Kaya napa-tingin ako sakanya.

Inilapat niya ang kamay niya sa bibig ko. "May sauce." Sabi niya.

Then he licked his thumb, 'yong ginamit niyang pamunas sa labi ko. Paano ako magagalit, kung sobrang gwapo niya habang ginagawa 'yon?

Pagkatapos naming kumain ay nagbayad na siya. "Thank you po." Sabay naming sabi kay manong.

"Sana'y mag tagal kayo, bagay na bagay pa naman kayo." Ngumiti si manong samin.

"'Wag po kayong magalala, papakasalan ko pa po ito." Napangiti ako sa sarili, pinilit kong itago 'yon.

Iniisip ko tuloy kung may plano ba talaga siyang pakasalan ako, willing akong maghintay para sa panahon na iyon.

Pagkatapos no'n ay hinawakan niya ang kamay ko, at saka naglakad papuntang sakayan ng jeep. Malapit lang ang apartment namin dito.

"Nabusog ba ang mahal ko?" Naglalambing siguro 'to kasi iniwan ko kanina.

Tumango naman ako. At mas hinawakan ko nang mahigpit ang mga kamay niya. Hanggang sa makarating kami sa kanto, gano'! lang ang mga kamay namin.

Pinauna niya akong pasakayin sa jeep, mabuti nalang at wala masyadong tao.

Tumabi naman siya sa'kin, at hinawakan muli ang kamay ko. Troy, clingy era.

Inihilig ko ang ulo ko sa dibdiban niya at ninamnam ang sariwang hangin.

I'm thankful that I have this man. This man, that can protect his woman. Kaya niyang tanggapin ang buong ako, naiintindihan niya ang ugali ko.

There's nothing I can wish for. Kung meron man, 'yon ay siguro malagpasan namin ang mga problemang da-daan nang magkasama.

I can't imagine myself with another man, I just see myself with, Troy. Just, Troy.

Habang nakasandal ako sakanya. May sinuot siya sa daliri ko. Tinignan ko iyon, at isa itong sing-sing.

Nakatingin lang ako sa kamay ko, I can't believe what just happened. Is this for real?

Maya-maya pa bumulong siya sa tenga ko. 'Yong mga salita na 'yon ang nagpaiyak sa'kin, hindi dahil sa lungkot, kung hindi dahil sa saya.

"Marry me."

ptrc.
__

This one shot is dedicated to, Graxhele. Everything has an end, kaya natin 'to. Thank you for always supporting me, even on kalokohan. You're one of the strongest girl, that I know. Love you!!