Prologue

36 26 3
                                    


Isn't all the pain I've experienced enough? 9 years! 9 fucking years I was locked up at home and didn't come out for fear that it might happen again. Hindi pa ba? Hindi pa ba sapat?! Ano pa bang kailangan kung gawin para mahalin niyo kung lahat?!

from my childhood until now I only want one thing, that I hope to be happy but fuck! That's all I'm asking for but why can't you give it! Do I no longer have the right to be happy?

I looked at the person in front of me. Is he also not allowed? I looked at the sky so that somehow the tears would not fall in my eyes.

"You!You killed my younger sister!" I looked at him and i saw in his eyes the anger and sadness. Gabi na at ramdam ko na ang lamig ng hangin, ngunit hindi ko 'ito ininda. Na pa luha ako ng hindi ko na kinaya ang luhang kanina ko pa pinipigilan.

"H-hindi. Hindi a-ako ang pumatay sa kapatid mo tyler. Hindi k-ko yun ma kakayang g-gawin!" Na pa-iling ako at tuloy-tuloy pa rin ang pag luha. Lumapit ako sa kaniya at sinubukan siyang hawakan pero lumayo lang siya.

"No matter what else you say, you still killed my sister!" he sighed. Sinamaan ako ng tingin bago tumalikod at umalis.

I stared at his back which was slowly disappearing. Na pa luha ako at na pa luhod ng bigla na lang nawalan ng lakas ang dalawang binti ko. Palagi na lang bang ganito? Ayuko na. I'm so tired of all the shit. Napatakip ako sa mukha at na pahagulgol ng iyak.

' kailan mo kaya ako ma papatawad... Tyler?'

Dear TylerWhere stories live. Discover now