çok elit insanlarız çok şükür 👍🏻
y/n:
biriniz gelip beni kurtarabilir mi
jean peşimi bırakmıyor.jean:
hayır artık kurtaramazlar."öldürdün mü onları be?" mesajı okuduğun anda olduğun yerde kalmış, arkandaki çocuğa dönüp neredeyse tıslamıştın. jean kafasını sallarken bir adım daha yaklaştı sana, yarım ağız gülümsedi ve elinden telefonunu aldı. "hadi onlara bir fotoğraf gönderelim."
cevap vermeni beklemeden bir selfie çekti ve gruba attı, attıktan sonra fotoğrafı inceledi, bakışları seni buldu.
"somurturken bile güzelsin." dedi, telefonunu ceplerken. onu durdurmak için elini uzatsan da etki etmedi, sana dil çıkardı ve yanından geçip gitti.
yine aynısını yapıyordu işte; peşinden koşuyordu, sana yetişiyor ve seni tutuyordu, sonrasında arkasından seni koşturmaya başlıyordu. bunu nasıl yaptığını bilmiyordun ama sinirlerini bozuyordu.
"mesajlarıma cevap vermelisin." diye mırıldandı sana bakmadan, ders zili çalmıştı ve koridordaki insanlara omuz atarak ilerliyordu. burun kıvırdın.
"telefonumu ver de gideyim." dedin sinirli bir şekilde, aslında sinirli falan değildin. öyle düşünse yeterdi.
"mesajlarıma cevap verecek misin?" birden durdu, durmasıyla onun bedenine çarptığında endişeyle sana döndü ve az önceki tavrının aksini gösterdi.
"iyi misin, y/n?"
gülerek doğruldun yerinden, bu kadar aptal olması seni eğlendiriyordu. biraz da üzülüyordun tabii, hoşlandığın çocuğun aptal olması can sıkıcıydı.
jean kaşlarını çattı, kızmak istedi ama yapamadı. gülüşüne odaklanmıştı yalnızca, hayranlıkla bakıyordu yüzüne. bakışlarınız buluştuğunda dudaklarını birbirine bastırdın, telefonunu almak için elini uzattın ve "hadi." diye mırıldandın.
"çıkışta alırsın." dedi bir anda koşmaya başlamadan önce, her şekilde seni şaşırtmayı başarıyordu gerçekten. çaresizce arkasından bakmakla yetindin, koşmayacaktın bu sefer. öğretmeninin sesini duyduğunda ise sınıfına geçmek zorunda kalmıştın.
3 saatin sonunda telefonuna kavuştuğunda, telefonunu almak karşılığında jean'a bir söz vermen gerekmişti. birlikte döneceğinize dair bir söz.
ama sözünü tutmadın, bir anda ortadan kayboldun ve eve tek başına döndün. kaçan, kovalanırdı.
jean:
ÇOK KÖTÜSÜN OĞLUM SEN
ŞEYTAN GİRMİŞ İÇİNEy/n:
telefonumu başta verseydin
böyle olmazdıjean:
kal dedikçe gidiyorsun
git dersem kalacak mısın?y/n:
edebi edebi konuşma be
telefondan bahsediyoruz şurada
bir sürü fotoğraf çekmişsinjean:
güzel olanları atsana bana
paylaşırım belkiy/n:
yanındaki herif çok tatlıjean:
ben tatlı değil miyim
havalıyım doğruy/n:
yanındakinin numarasını ver
adı ne bununjean:
adı marco ama ne yapa
LAN YİNE Mİy/n:
merak etme o kadar da
ilgimi çekmedijean:
ama çekti yani?
hm iyiy/n:
seni seviyorumjean:
neeeeeeeewwwwerrrweewwee
wewweeeeeeeeeeeeeey/n:
arkadaşına dedim sana değil
iletirsin artık.jean:
annem kek yaptı sana
adres atayım mıy/n:
evet kesinlikle seni seviyorum
at çabuk geliyorumjean:
oha kafiyeli oldu langörüldü
jean:
ha bir de.
ben de seni seviyorumy/n:
sus ve sadece adresi at
salak aptal mal