≛
ilk tuhaf hissettiğim gece.
Henüz küçük bir çocukken dinlediğim masallar, şimdi bile hayallere dalmama sebep oluyordu. Hâlâ cok büyük sayılmam lise son sınıf öğrencisi Choi Yeonjun'um ben. Hayal gücü geniş, yaratıcı ve sınavdan sonra ne yapacağını bilemeyen Yeonjun. İlk iki vasıf bana öğretmenlerim tarafından verilse de ben dediğim gibi sınavdan sonra ne yapacağımı bilemiyorum. Bu da beni büyük bunalımlara sokuyordu işte.
Yine öyle bi vakitte, ailem bana dayanamamış ve ara tatilde olmamızı da firsat bilerek test kitaplarımla beraber beni biraz kafa dinlemem amacıyla büyükannemin eski evine yollamışlardı. Büyükannemi hayatımda hiç görmedim, bu eve genelde yazları gelip iki üç gün kalırdık o kadar. Ailemden dinlediğim kadarıyla da çok gizemli olmakla birlikte çok da iyi bir kadınmış, bir sürü çiçek dikmiş ölmeden önce ve o çiçekler bile hâlâ ilk gün olduğu gibi duruyor. Evet gözlerimle gördüm, ben evdeki çiçeklerime düzenli bakım yapmama rağmen böyle güzel olamıyorlar. Büyükannem keşke çiçeklerinin sırrını bana vasiyet bırakıp gitseydi. Her neyse, ne diyorduk?
Eşyalarımı yerleştirmeyi iki gün önce bitirdim ve iki gündür kurmaya çalıştığım bir düzene sahibim. Sabah kalkıp bahçede kitap okuyorum, ufak bir kahvaltıdan sonra bir veya iki bölüm dizi izliyorum. Tabii bazen kendimi kaptırıp gittiğim de olmuyor değil. Daha sonra ders çalışıyorum ve bazen akşam üzeri bahçedeki kedilerle oyun oynuyorum. Tek başıma olmamın verdiği huzur beni çok mutlu ediyor ancak bazen, üç gündür burada olduğumu göz önünde tutarsak bazenden daha fazla, izleniyormuş gibi hissetmekten kendimi alamıyorum. Bu his öyle anlarda beni kendime getiriyor ki birden etrafa bakınma isteğiyle doluyorum. Mesela dün gece kedileri severken karşıdaki çalılarda bir şeyin beni izlediğine yemin bile edebilirim. Korktuğum icin gidip de bakmadım tabiiki. Bir de kendimi kurda kuşa yem mi edeyim?
Yine de bu huzursuzluk odamın açık penceresini gözümü bile kırpmadan izlememe sebep oldu. Yüksek ihtimal ilk kez yalnız başıma kaldığımdan böyle hissediyordum ama insanız sonuçta, korkuyoruz yani. Şuan da arkadaşım Soobin yanımda olsa benimle çok net dalga geçerdi. Kendisi benden daha korkaktır bu arada. Bir keresinde kendi gölgesinden korkmuştu.
Bu işin böyle gitmeyeceğini anladığımda yatakta sırtımı duvara yaslayıp ince nevresimin içine gömüldüm iyice ve gözlerimi kapattım. Uyumalı ve bu histen kurtulmalıydım.
____________________
yeni fic!!!
ilk bölüm!!!
arkdslar ben geldim naber?
konusalim burda istediginizi yazin
ben mei ve ben kacar optum~ ✭
