Carrying The Bachelor's Daughter

CHAPTER 9

CHAPTER 9
 
 

 
Apolonia Melissa’s POV

I used to believe in happy ending when I was young, I believe to a prince who will save me and will stay with me no matter what. I always believed that I would find a man who will be my prince charming until the very end. But I guess there is no prince in reality.

Ang bilis ng mga pangyayari na para bang hindi kapanipaniwala ang lahat. I was just about to eat my food while watching pero nang buksan ko ang TV ay iba ang bumungad saakin.

My lips were trembling trying to suppress my sob while watching the news.

"Joy Altamirano, isang sikat na Aktres ay nabalitaang nagfile ng leave dahil sa mahigit isang buwan na itong nagbubuntis, hindi pa nakukumpirma kung sino ang ama ngunit maraming nagsasabi'ng ang katambalang si Calvin Sarmiento ang tinuturong Ama ng bata

Masaya naman ang tagahanga ng dalawa sa pagkat ibig sabihin lang nito ay tunay na nagsasama ang dalawa--"

Agad kong pinatay ang TV at nanghihinang napaupo sa sahig, hindi ito ang inaasahan ko.

NO. He won’t do that. No he can’t, he loves me. My fiance love me.

Hindi ito totoo, hindi nya kayang gumawa ng ganito. I kept convincing myself. My hands were trembling as my heart clenched, I hate this kind of feeling, I hate the pain I’m feeling.

Akala ko masakit na ang pagsisisi ko pero may mas sasakit pa pala.

Hindi ko kaya ang sakit.

Akala ko kaya hindi nya ako magawang puntahan o kaya’y kontakin ay dahil sa sobrang busy nya sa trabaho. Tangina, iba pala ang tinatrabaho nya.

I could hear my phone ringing pero hindi ko iyon magawang abutin man lang, hindi ko kayang makipag usap sa kahit na sino.

Lumipas ang ilang minuto at narinig ko ang pagkalabog ng pinto, when I looked at it, there I saw him, the man that I love and the reason why I’m hurting right now.

I saw how his face changed, puyat na mata, mukhang hindi nakatulog ng ilang araw, he loose weight.

He ran towards me and hugged me, I cried hard. pilit ko syang tinutulak pero mas lalo nyang hinihigpitan ang pagkakayakap saakin hanggang sa maramdaman ko ang pagtulo ng luha nya sa leeg ko, umiiyak sya.

Hindi ko alam kung bakit sya umiiyak, is he regretting? Ano bang nangyayari? Sinadya nya ba? Natukso? Is he guilty?

"U-umalis kana Calvin." mahinang sabi ko at pilit syang tinutulak. Umiling sya

"N-no, please pakinggan mo ako," pakiusap nya ngunit umiling ako

“Hindi ko pa kaya… Please, U-umalis ka muna”

I punched his chest as I cry, he hugged me tighter.

“NO! Makinig ka muna, please! Hon…”

Umiling ako, hindi ko kayang makinig sakanya. Ayokong makarinig ng kahit ano, natatakot ako na puro kasinungalingan lang ang marinig.

"M-maghiwalay nalang tayo…" Agad nya akong hinarap sakanya at umiling-iling habang patuloy na umiiyak.

"Apple naman... wag ganito please…”

"M-magkakaanak kana, M-magkakapamilya... Please, just... Let's just break up. We won’t work… I--”