CHAPTER TWO
"KRIS POV"
Nandito ako ngayon sa ilalim ng puno. Wala na akong pakialam kong nag cut akong ng klase. Naiiyak parin ako hanggang ngayon. I'm so disappointed to them. They betrayed me. Nakakasawa palagi na umasa sa pangako nila,nakakainsulto para sa akin. Parang ang dating sa akin ay pinangakuan lang ako at hindi naman iyon matutupad.
Pinahid ko ang aking luha at napabuntong hininga. Iisipin ko na mula ngayon ay wala ng nag eexist na Jeremiah at Ethan. Kailangan ko na naman mapag isa. Pinipigilan ko ang aking luha,para hindi lumabas.
"Here,take this". Nagulat ako dahil may nagsalita bigla. Tumingin ako sa inabot niya,bahagya pa akong natawa dahil sa dinarami-raming daraanan ay nakita niya pa ako. Sipat ng mata ha. Nakaupo parin ako at siya ay nakatayo sa aking bandang likuran. Alam kong lalaki ito dahil sa boses kanina.
Hindi ko parin nakikita ang kanyang kabuoan. Nag angat ako ng tingin sa kanya at medyo nagulat pa ako ng slight dahil ang lalaking ito ay isang Campus Hearthrob dito sa mismong school na ito. Pero wala akong pakialam kong famous siya. Wala akong pakialam sa mga taong nakakasalamuha ko. Yes tawagin niyo na akong better pero wala kayong magagawa kong ganito ako.
Binubully ako pero hindi ako lumalaban,tsk kanina lang. Pagbintangan pa naman akong malandi, foul na yun eh. I have a reason,e very important reason,why I'm not fighting bact to all the bullies. Hahayaan ko sila hanggang sa magsawa. Hindi naman ako kagaya ng iba na iiyak at tatakbo,lumalaban ako pero limited lang. Pero kung sumusubra na sila ay hindi ko na palalagpasin iyon.
"Nangagalay na ako". Biglang usal nung lalaki. Napapikit ang mata ko at kinuha na iyong panyo.
"Sino ba kasing nagsabi na bigyan mo ko nito". Inis kong turan dito at pinahid ang aking luha. Akala ko magagalit siya pero hindi, narinig ko lang ang paghugot ng malalim niyang hininga, at naupo katabi ko.
"I saw you". Sabi nito kaya napatingin ako sa kanya. Palihim akong natawa dahil napansin niya pala ako. " I hate seeing girls crying".dugtong nito at tumingin sa akin.
Nakangiti ito at maaliwalas ang mukha ,parang walang problema. Sana all. Nilihis ko ang aking paningin at nagsalita.
"You hate seeing girls crying,so why are you here?". Inis kong sabi dito at tumawa lang ang ulol.
"You're so rude to me, obviously I'm concerned". He said,while smiling. Napaikit ang aking mata dahil sa sagot niya. Concern? Hindi ko kailangan iyon.
"I'm Justin,and you are?".pagpapakilala niya at nilahad pa ang kanyang kamay.
"Kristene".maikling kong sabi at hindi tinanggap ang kanyang kamay. Medyo napahiya ata siya kaya kakamot-kamot itong sa kanyang batok. May kuto ata.
Dumating ang hapon na hindi ako nagpapakita sa dalawa,ayoko silang makita. Hanggang kaya kong umiwas ay iiwas ako para hindi narin mahirap para sa akin. Alam kong hinahanap nila ako pero hindi parin ako nagpapakita. Bukas na ang alis nila pero wala akong balak magpaalam. Masasaktan lang ako. Para ko na silang Kuya at mahirap para sa akin ang lumayo sa kanila,kung tutuusin nga eh parang sila pa ang tunay kong pamilya.
Pauwi na ako ngayon at nakasakay sa kotse ko. Pagkatapos kasing magpakilala nung Justin ata ay umalis na ako roon. Wala akong balak mag stay dahil hindi ko alam ang takbo ng utak niya baka kasi nang tri-trip lang iyon. Gwapo siya sa totoo lang,masayahin at may kislap ang kanya magandang mata. Ang kanyang mata ang agad kong napansin kanina sa kanya. Kulay brown iyon at ang sarap tignan. How i wish na sana ay ganon rin yung akin.
