Is this poetry?

Σε σένα

Κλείσε τα μάτια σου αγάπη μου.

Και ξάπλωσε, κοιμήσου.

ταξίδεψε σε τόπους μαγικούς,

σε τόπους που τα όνειρά σου πραγματοποιούνται.

Κλείσε τα μάτια σου αγάπη μου,

ξεκουράσου,

νιώσε τις ανάσες σου μία μία.

Κλάψε αν θες.

Τώρα μπορείς.

Ξεκουράσου αγάπη μου, κοιμήσου δίπλα μου.

Έχεις την ώρα.

Προλαβαίνεις.

Γι'αυτό μην βασανίζεσαι άλλο πια, σταμάτα!

Μην κουράζεις άλλο το κορμί και την ψυχή σου.

Είναι βρώμικη πολύ.

Και έχει κυληστεί στα χειρότερα σοκάκια.

Έχει αγγίξει μαύρη μπογιά, και εβαψε το πρόσωπό της και τα χέρια της.

Τα ρούχα της κουρελιασμένα, λευκά που έχουν γίνει γκρί και μαύρα και καφέ από της λάσπες.

Και με το κοκαλιάρικο σωμα που κουβαλά σκύβει να πιεί νερό από μια λίμνη μεσ'την νύχτα.

Βλέπει τον ξάστερο ουρανό που καθρεπτίζεται επάνω.

Καφτά δάκρυα της έρχονται στα μάτια, μα δεν τα αφηνει να πέσουν. Σήμερα.

Γιατί κρυώνει πολύ, κανει τόση παγωνιά, και γιατί το άγχος της και ο φόβος δεν την αφήνουν.

Κανείς δεν την συναντά τις μέρες στο δάσος, δεν βγαίνει.

Είναι ένα φάντασμα που σιγά σιγά σβήνει.

Για αυτό σου λέω αγάπη μου, πέσε, κοιμήσου.

Μήπως και την γλυκάνουμε και λίγο.

Μήπως και σηκωθεί σιγά σιγά.

Μήπως και γαληνέψει κάπως.

Αγάπη μου.