က်န္ေတာ္ေ့ျခေထာက္ေတြ…လမ္းမထက္မွာ ခပ္ဖြဖြေလး…မေျပးရံုတမယ္ … လႈပ္ရွားေနတယ္…သူတို႕ရဲ႕ဦးတည္ရာက Sehunရိွမဲ႕ေနရာကိုေပါ့…
သူ…ကြ်န္ေတာ့္ကို phဆက္ျပီးေျပာတာ အေၾကာင္းမဲ႕သက္သက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေနမိတယ္…သူ႔အတြက္ နာက်င္ေနလို႕…ခံစားေနရလို႕…ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခၚတာျဖစ္မွာပါ…ဟုတ္တယ္.…ဘာေၾကာင့္ဆိုတာေတာ့ မသိဘူး…ဒီအတိုင္းခံစားမိေနတာ…အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ခင္… သူရိွေနမယ့္ ေနရာကို …သြားေနမိျပီ
ဟုတ္ပါတယ္…လြန္ခဲ႕တဲ႕နာရီပိုင္းေလးမွာပဲ…ကြ်န္ေတာ္…သူ႔ေၾကာင့္အိပ္ရာထက္မွာ…လူးလိမ့္ငိုေၾကြးခဲ႕တယ္……လြန္ခဲ႕တဲ႔မိနစ္ပိုငး္အတြင္းမွာပဲ…သူ႕ကို ဘဝထဲက ထုတ္ပစ္ဖို႕…ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔တယ္……
အခုေရာ??????
သူ႔ဆီကို အေရာက္သြားေနျပန္ပါျပီ…ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး… ဟုတ္ပါတယ္…အခ်စ္တစ္ခုကို ရုတ္ခ်င္းေဖ်ာက္ပစ္လို႕ရေအာင္…ကြ်န္ေတာ္က ပဥၥလက္ဆရာမွ…မဟုတ္ပဲ…ခက္ခဲမွာေပါ့…ဟုတ္တယ္……ေသခ်ာေပါက္ကို ခက္ခဲမွာ…ဒါေပမယ့္ အတတ္နိုင္ဆံုးေတာ့ၾကိဳးစားမွာပဲ…ဒီအသံုးမဝင္တဲ႕အခ်စ္ေတြကို မရပ္တန္႔ပစ္ရင္…နွလံုးသားတစ္ခုလံုးလည္း…ဒဏ္ရာေတြ…ဗရပြနဲ႕…ဖုန္းဆိုးေျမ… ျဖစ္ေတာ့မယ္
ဟုတ္ကဲ႕…ကြ်န္ေတာ္ Xiao Luhan…Oh Sehunဆိုတဲ႕သူကို မခ်စ္နိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနဆဲပါ…ေနာက္လည္း ၾကိဳးစားေနဦးမွာ…အျမဲတမ္းလည္း ၾကိဳးစားသြားမွာပါ…………………
…………………Villain……………………
" Sehun…ah"
သူ…ခံုတန္းေလးေပၚမွာထိုင္ေနတယ္…ဘာဆိုဘာမွ သူ႔မ်က္နွာမွာ…ဝမ္းနည္းတဲ႕အေငြ႕အသက္…နာက်င္ေနတဲ႕ အရိပ္အေယာင္…ဘာဆိုဘာမွ မေတြ႕ရသလိုပဲ……မ်က္လံုးေတြအစံု ဖြင့္ထားေပမယ့္…ဘာကိုမွ စူးစိုက္ၾကည့္မေနဘူး…ဒီအတိုင္း…ဖြင့္ထားျပီး…စိတ္ေတြကို ဟိုးးးးအေဝးကို လႊင့္ထားတယ္
