ATEŞLE OYNAMAK (İTALYAN SERİSİ#4)

BÖLÜM ON ÜÇ

MOSKOVA

Genç kadın, yüksek topukluları üzerinde etraftaki erkeklerin ona attığı aç bakışların bilincinde fakat asla umursamadan dik bir şekilde yürüyordu. Siyah, dalgalı saçları beline kadar uzanıyordu. Çoğu kadının sahip olmak için solaryuma paralar dökeceği, doğuştan yanık esmer bir tene sahipti. Gözleri kahve, neredeyse siyaha yakındı. Dolgun dudaklarındaki kırmızı ruj günaha çağırıyordu. Üzerine, tüm hatlarını meydana çıkaran siyah, mini bir elbise giymişti. Çok güçlü, çok güzel ve çok ulaşılmaz duruyordu.

Tam kapının önünde durmuştu ki, iri yarı, dazlak bir adam onu durdurdu. "Vy ne mozhete voyti." İçeri giremezsin, dedi adam kalın, kaba bir Rus aksanıyla.

Kadın, tek kaşını havaya kaldırıp, "Bay Smirnov ile görüşmek istiyorum." dedi İngilizce, ama İngilizcesindeki İtalyan aksanı görmezden gelinmeyecek kadar kuvvetliydi. Karşısındaki kadının bir İtalyan olduğunu anlayan adam iyice gerildi, sert bir sesle, "Bay Smirnov kimseyle görüşmek istemiyor." dedi.

Kadın bu defa gülümseyerek, temiz bir Rusçayla, "Ya uveren, chto zakhochet vstretit'sya so mnoy." Emin ol, benimle görüşmek isteyecektir. "Skazhi yemu moye imya." Ona adımı söyleyin.

Genişçe gülümsedi, "Loretta."

Adam, kadından bakışlarını bir an olsun ayırmadan elindeki telsizi kaldırdı ve bir şeyler mırıldandı. Biraz sonra homurdanarak telsizi indirdi ve kadına ters ters bakmaya devam ederek kapıyı açtı.

Loretta, kendinden emin adımlarla içeriye girdi. Geniş bir kütüphanenin, bir çalışma masasının ve kenarda deri oturma koltuklarının bulunduğu odaya girdi. Aradığı adam, tek kişilik deri koltukta oturmuş, önündeki sehpaya eğilmiş, burun deliğinin tekini parmağıyla kapatarak sehpadaki beyaz tozu içine çekiyordu. Burnunu iyice çektikten sonra kafasını kaldırdı ve kadınla göz göze geldi.

Arkasına yaslanıp bilmişçe gülümsedi, "Loretta!" dedi keyifle. "Abim burada olduğunu duyunca çok sevinecek."

Adamın bahsiyle kadının ensesinden bir ürperme geçti fakat duruşunu hiç bozmadı. "Nikolai burada olduğumu bilmeyecek." dedi. "Buraya senin için geldim, abin için değil."

Ivan genişçe sırıtıp kadını aç bir bakışla tepeden tırnağa süzdü. "Nikolai Smirnov'un değerli takıntısını beni mi becermek istiyor?"

Loretta adamın yorumuna karşılık vermeden, "Öldürülen sevgilini bu kadar çabuk mu unuttun?" dedi kaşlarını kaldırıp.

Darla'nın bahsiyle birlikte Ivan'ın suratındaki gülümseme silindi. "Darla hakkında ağzını açma!" diyerek tısladı kadına.

Loretta gülümseyerek, "Halbuki buraya Darla hakkında konuşmaya gelmiştim.." dedi. "Artık onun intikamını almak istemiyor musun?"

Ivan kadına gerilerek baktı. Loretta bir hayalet gibiydi. Bir rüya gibi. Onu görüp ardından canlı kalan çok az erkek vardı. Bir soyadı yoktu. Bir geçmişi yoktu. Onunla ilgili bildiği tek şey, çok tehlikeli bir kadın olduğuydu. Abisi Nikolai bir sene önce onunla birlikte olmuştu ve her nasılsa, Loretta'nın ateşi kalbi buz tutmuş abisini bile etkilemiş; kadına karşı derin bir takıntı oluşturmasına neden olmuştu. Aralarında tam olarak neler geçtiğini bilmiyordu ama Nikolai aylarca her yerde deli gibi Loretta'yı aramış fakat kadını bulamamıştı. Eğer şimdi aylardır aradığı kadının kendi şehrinde, kendi kardeşinin yanında olduğunu duyarsa kafayı yerdi.