Chapter of Us

25

Akala ko ay hindi na ako masusundan ng step father ko nang magtungo ako sa Cabanatuan. I was in the bus, when I saw him na pumasok sa loob. Napamura ako at agarang isinandal ang ulo sa katabi kong lalaki. 

"Patago muna, papatayin niya ako.." I whispered to him. 

"C-Charianne?" he whispered. 

My eyes widened when I heard a familiar voice. It was my batchmate, Gelo Dela Mercid. Nagtago ako rito nang marinig ko ang boses niya. 

"May maliit na babae bang pumasok dito?" 

Umiling ang mga tao ron, kaya nakahinga ako nang maluwag. Pinababa siya ng konduktok dahil aalis na ang bus na sinasakyan ko. 

"N-nakaalis na ba?"

"Oo, okay na." aniya kaya umalis ako sa jacket nito. 

Nakahinga ako nang maluwag nang umandar na ang sasakyan. Pansin ko ang pagtataka ni Gelo sa itsura ko pero hindi siya nagtanong kung anong nangyari, o kung ano pa. 

I rested my head, remembering him. Magkikita pa naman kami, 'di ba? Or maybe, he'll be mad on me for what I did. I left him, nang wala man lang paalam. For sure, he'll be mad, baka hindi lang galit ang nararamdaman niya sa akin? Baka isinusumpa niya na ako, 'di ba?

Tumigil ang bus at bumaba si Gelo. Nagpaalam pa ito sa akin kaya nagpasalamat ako sa kaunting pagtulong nito sa akin. Ilang oras pa ang byahe ko kaya itinulog ko muna para may lakas ako pagkarating sa Ilocos. 

Mag uumaga na nang makarating ako ron. I feel like everything will be flushed. Nandito na ako sa Ilocos, pero ramdam na ramdam ko ang panghihina ng katawan ko.

Napahawak ako sa pader nang naramdaman ko ang pagkalam ng sikmura ko. Nasusuka ako at nahihilo. Ano bang nangyayari sa akin? What the hell is wrong with me?

I was trying to stand by myself, but I felt my knees being weaker and weaker by every step that I'm doing.

"Miss..." someone called me. "Okay ka lang?"

Tumango tango ako kahit na hinang hina na. Napahawak ako sa balikat nito nang maramdaman kong tutumba na ako.

"Miss, wake up..." I'm awake, but I can't open my eyes. I'm so tired.

That was the last word that I heard. As I open my eyes, white ceiling is the first thing that I saw. Inilibot ko ang tingin ko sa loob. I'm in the hospital.

I saw a woman sitting in looking at me. I closed my eyes because I felt my stomach aching again. I need to vomit. I want to vomit.

I removed my dextrose and run into the comfort room. Why do I feel this kind of thing? What the hell is wrong with me?

After vomiting I walked slowly to go back on the bed. "Why I am here?" I asked the woman. "How many days?"

"Nahilo ka kasi, you were here for almost two days." she answered me.

I nodded on what she said. "I can pay for my own, you can leave."

"You look young to be pregnant." she commented.

Napatingin ako sa sinabi nito. What did she just say? Pregnant? Ako ba ang sinasabi niyang buntis? Hindi pwede! 

"W-what?"

She smiled at me. "Oh, I guess you're not aware that you're pregnant?"

"I'm not pregnant!" I almost cry on shouting.