RISE WITH YOU (WITH YOU SERIES #2)

CHAPTER 6

KHYLIE'S POV

"Can you tell me more about her, Mum?" Malambing na tanong sa kaniya ng kaniyang anak ng makahiga sila sa kama. Napabuntong hininga na lang ako at ngumiti sa kaniya sabay gulo ng kaniyang malambot na buhok.

"Mmm... What do you want to know about her?" I asked him while squeezing his chubby cheek.

He grinned, "I want to know her personality. So that if I get a chance to see her, then I won't judge her just because she left you."

Nawala ang ngiti sa labi ko at unti-unting napalitan ng lungkot. Binuhat ko si Kurt palapit sa akin at mahigpit siyang niyakap. Siya lagi ang katabi ko matulog at sa kabila namang kuwarto sina Tita Mhel at Koleen, kapag weekdays lang. At kapag weekend naman ay si Koleen naman ang katabi ko at sina tita naman at Kurt.

Mahina kong sinusuklay ang buhok niya kapagkuwan ay hinawakan ang dalawa niyang pisngi.

"She's kind, selfless, and a loving person. So don't hate her just because she left your Mom." I said sweetly.

"Do you hate her, Mom? Because if you hate her, then I'll hate her too. But, if you already forgive her then I'll forgive her too."

Tumawa na lang ako at pinagdiskitahan ang bilugan niyang pisngi.

"How can I hate her? She's my bestfriend after all! Maybe, a slight pain but not anger," I kissed his forehead and tap his head slowly. "Mama hates keeping anger in her heart. So, be like Mama okay? I want you to learn on how to forgive but never forget. But only for the right and deserve person."

Mabilis na tumango ang anak niya na akala mo talaga ay naiintindihan na nito ang tunay na Mundo. Well, hindi na siya magtataka kung maintindihan nga ng anak niya. Masyadong mataas ang IQ ni Kurt na minsan na ring kinatakutan ko dahil baka maging iba ang pakikitungo sa kaniya ng ibang mga bata.

Nag-usap pa sila ng kaniyang anak tungkol sa naging araw nito sa eskwelahan. Hindi mawala ang masarap na pakiramdam sa aking puso kapag kinu-kuwento niya ang nag-iisang kaibigan na meron siya.

Nang dahil sa pagod ay mabilis na nakatulog ang panganay niya. Nakangiting tumayo ako sa pagkakahiga at inayos ang puwesto ng lalaki ko. Kinumutan ko din siya hanggang balikat dahil mababaw siya sa lamig kahit na lumaki naman siya sa malamig na lugar.

Muli akong lumingon sa 'king anak bago lumabas ng kuwarto at tinungo ang nasa kabilang kuwarto. Walang ingay kong binuksan ang pintuan at dahan-dahang humakbang palapit sa bunso kong ang himbing himbing na ng tulog.

Lumapit ako sa 'king anak na babae at umupo sa gilid ng ulo niya. Malambing kong sinuklay ang kaniyang maikling buhok at pinatakan ng mababaw na halik.

"I love you, baby. Mahal na mahal ka ni Mommy,"

Muli kong pinagmasdan ang bunso ko bago muling tumayo at lumabas. Inayos ko na rin muna ang kumot na nakapatong sa katawan niya bago tuluyang lumabas.

Dumeretso ako sa kusina para uminom ng tubig. Doon ay naabutan ko si Tita Mhel na mukhang kumukuha rin ng maiinom. Agad niyang naramdaman ang presensiya ko at nag volunteer na siya na lang din daw ang kukuha ng maiinom ko.

"Kumusta ang pinuntahan mo? Naayos mo ba?" Magalang na tanong ko kay Tita ng nailapag niya ang isang basong tubig para sa 'kin. Ngumiti lang ito ng tipid at umupo sa harap niyang upuan.

"Well, naayos ko naman. Ikaw, kumusta trabaho? Napagod ka ba?" Balik na tanong sa 'kin ni Tita.

Ngumiti muna ako sa kaniya bago ininom ang tubig. Huminga ako ng malalim sabay patong ng dalawa kong siko sa glass table.

"Nakakapagod pero masaya! Sanay na kaya ako!" Nakangiting tuwiran ko kay Tita.

"Huwag mo parin kakalimutan ang sarili mo. Alam kong isang ina kana pero babae ka parin. May pangangailangan ka rin bilang isang babae." Parangal sa kaniya ng kaniyang Tiya. Nakunot naman ang noo ko at sinamaan siya ng tingin bago mahinang tumawa.