Chapter 4 : Meeting her again and the SSG

297 17 8
                                    

Where am I?...





























































Yan ang unang tanong pumasok sa isip ko, napaupo-tayo ako at tinignan kung nasan ako, napansin ko nasa pamilyar akong lugar hindi ko alam kung kailan ako pumunta dito pero nandito ako, tumayo ako dahil ang uncomfortable yung posisyon ko kanina. Yumuko ako nasa damuhan ako kaya naman pala ako hindi komportable dahil dito.

"Kaya naman pala ang sakit ng likod ko, ngayon nasan na ako?" nagsalita ako sa sarili para akong baliw dito, may narinig mga yapak sa likod ko nakita ko may bata na kamukha ko at nakita ko may sumunod sa kanya.

"Huli ka! Ngayon hindi ka na makakatakas sa akin" sabi nung nanghabol sa bata at sabay niya itong binuhat. Napansin ko si Ate Ashlyn ito, naalala ko na itong memorya, ito yung gabi bago siya umalis para sa laro nila. Hindi naman ako nakikita dahil para lang ako multo at tinitigan lang ang nakaraan.

"Eh pano mo ko nahuli agad Ate!" Sabi ng 7 years old self ko, nakakamiss din maka-experience ng ganito, nilapag ni Ate Ashlyn yung 7 years old ako umupo sila sa damuhan. Sumunod na din ako at tumabi naman sa past self ko grabe talaga ang difference namin halos kapag 12 years old pababa wala ka na masyadong alalahanin pa dahil mga bata eh.

"Siyempre nag-practice ako kaya bumilis ako sa pagtakbo, ensayo ka lang ng mabuti para lumakas ka at siyempre huwag kang susuko sa mga pangarap mo" sabi niya habang naka-ngiti that would makes someone's day better, lahat ng advice niya lagi ko sinusunod.

"Mhm! Gagawin ko yan Ate, magiging malakas na Volleyball player na ba ako kapag malaki na ako?" Tanong ng past self ko, napakunwari na nag-iisip si Ate dahil ito yung ugali niya, tumango si Ate as she gave my past self a thumbs up.


"Oo naman magiging malakas ka, tignan mo si Ate mo naging star player ng Soccer team tapos dami na fans ko" she said proudly, ngayon alam ko na kung saan ko nakuha itong cocky personality proud na proud pa siya.


"Edi dapat focus lang ako sa pagiging athlete ko!" Nakita ko yung past self ko na hinahangaan talaga ng todo, I can already imagine how her eyes twinkled of admiration. Narinig ko tumawa si Ate Ashlyn as she shook her head.

"Pwede ka naman mag-focus d'yan but you'll miss out the great opportunities" ayan na ang eksaktong salita na lagi kong natatandaan, hindi ko iyan makakalimutan dahil ito yung salita na nagpapatuloy sa akin na maging isang much better version of myself. Hindi ito naintindihan ng past self ko siyempre bata pa kaya wala masyadong knowledge about this.

"Ganito iyan, ang nasa isip mo lang is yung mga pangarap mo kagaya nga yung Volleyball player ka, isipin mo nasa karera ka tapos ang finish line mo is to be a star Volleyball player, every race has an obstacle right?" Tumango ang past self ko at i-try na intindihin ang mga sinasabi niya.


"Lahat ng obstacles ay isang pagsubok, when you pass those obstacles diba in a video game you have choices there when you pass a level, imagine yung first day mo sa elementary, you took an obstacle and that is you study there. When it's your dismissal someone came to you right" sabi ng past self ko yung bestfriend ko since elementary wala iba kundi si Mika.

"That's right! There's a lot of choices but I'll give you two instead, you choose to ignore her and focus on your goal or be friends with her, you chose to be friends with her see now you have an Ally, she'll be on your journey to help you to reach your goals, now do you understand?" Ngayon mas lalo ko pa naintindihan kahit alam ko naman yung meaning pero kapag si Ate talaga nagsabi sa akin mas marami akong natutunan sa kanya.

Unexpected Fate (Professor X Student) (GxG)Where stories live. Discover now