Wake me up | Sope

İtiraf

Uçakta geçirdiğim zamanda ve arabayla eve geldiğim yol boyunca aklımda sadece Hannah'nın söyledikleri vardı.En çok o cümleyi düşündüm.

"Bütün sevdiklerini öldürecek!"

Kapıyı açıp eve girdiğimde ışığı yaktım.Gördüğüm şeyle gülümsememe engel olamadım.

Hoseok evinin kapısının tam yanında asılı duran,üzerinde kelebek desenleri olan anahtarlığını getirmişti.Anahtarı ona asarak odama ilerledim.

Salonun önünden geçerken gördüğüm karaltılarla durdum.Işığı yakıp baktığımda saksıları gördüm.

Bütün çiçeklerini evime getirmişti,en güzel çiçeğin kendisi olduğundan habersizdi.

Işığı kapatıp odama yürüdüm.Çantamı yere koyup dolabı açtığımda sokak lambasının içeri giren ışığından gördüğüm kadarıyla kıyafetleri de buradaydı.

Tişörtlerinden birini alıp kendimi yatağa attım.Yatakta yan dönüp başımı yastığına koydum.Tişörtünü burnuma bastırdım ve gözlerimi kapattım.

---

Yakasını tuttuğum adamı bıçaklamıştım.Tişörtüme baktığımda boya lekeleri olduğunu gördüm.Adam boyalı ellerini duvara yasladı.

"Yapma..."

Bıçağı göğsünden çektiğimde yere yığıldı.Titreyen elimle tuttuğum bıçağa baktım,kanla kaplıydı.

Üzerimde siyah bir tişört,maske ve kafamda şapka takılıydı.Bıçak elimden düştüğünde adama döndüm.

Şoktan çıkıp yanına oturarak ellerini karnına koydum.

"Sert bir şekilde bastır."

Karnına baskı uyguladığında ellerim hala üzerindeydi.Dolu gözlerimle gözlerine baktım.

"Özür dilerim."

"Direnme Yoongi."

Kafamın içindeki ses oydu.

"Sakın bir daha beni durdurmaya çalışma."

Ellerim adamın karnından istemsiz çekilirken ayağa kalkıp yere düşürdüğüm bıçağı aldım.Bacaklarım benden bağımsız hareket ettiğinde tekrar adamın yanına adımladım.

Elimdeki bıçağı ona yaklaştırmak istemiyordum.Direnmeye çalıştım ama olmadı.Elim hızla hareket etti.

"L-lütfen ambulans-"

Cümlesini tamamlamasına izin vermeden karnından birkaç kere daha bıçakladım.Bir yandan ağlıyor bir yandan cinayet işliyordum.

Onu delik deşik etmiştim.

Adamın gözleri kapanmaya başlarken ayağa kalktım.Etrafa bakındığımda tablolar olduğunu gördüm.Burası bir atölyeydi.

Karşımdaki camdan yansımama baktım.Elim maskeme gitti.İndirdiğimde öfke dolu bakışlarını gördüm.Gülümsemeyi de ihmal etmiyordu.

Attığı kahkaha kafamın içinde yankılandı.Ellerimi kafama götürdüğümde gözlerim karardı.

"Hayır..."

Elimi duvara dayayıp ayık kalmaya çalıştım ama gözlerim kapanmaya devam etti.

"Şimdi olmaz,hay-"

Sonrası karanlıktı.

Saçlarımda hissettiğim elle uyanıp refleksle o eli tuttum.Yatağımda olduğumu ve Hoseok'un saçımı okşadığını anladım.