Gözlerimi açtım. Bir odadaydım. Küçük bir oda. Çok küçük. Nereden baksan 4 adım atmalık bir alan vardı. Karşımdaysa bir merdiven. Yukarıya baktım. İlerisi görünmüyordu bile.
"merdivenden çık!" boğuk bir ses bana sürekli bunu tekrarlıyordu. Merdivenden çıkmaya başladım. 10 basamak falan çıktıktan sonra arkamdaki sesle oraya döndüm. Merdivenler teker teker parçalanmaya ve yok olmaya başladı. Tekrardan önüme döndüğümde uzakta Five'ı gördüm.
"Five bana yardım et!" Five sanki beni duymuyormuşcasına orada dikilmeye ve bana bakmaya devam ediyordu. Tekrardan arkama baktım iyice yaklaşmıştı. Koşmaya başladım. Sanki ben koştukça Five benden daha da uzaklaşıyordu.
"Anaya burası tek şansın. Yanıma gel." hala koşuyordum çok yorulmuştum.
"Five dayanamayacağım. Bana yardım et nolur!" kafasını iki yana salladı. Var gücümle koşuyordum ama Five her seferinde daha da uzaklaşıyordu.
"benden uzaklaşmayı kes!" arkama baktığımda çok yaklaşmıştı.
"sakın pes etme Anaya çok az kaldı." Ayağım takıldığında düşmüştüm. Kafamı kaldırdığımda Five önümde duruyordu. Ona elimi uzattım.
"yardım et." altımdaki merdivende parçalanıp yok olunca Five'ın bastığı yere tutunmuştum. Aşağıya baktım. Çok karanlıktı.
"düşmekten çok korkuyorum Five. Nolur yardım et." kafasını iki yana salladı ve arkasını dönüp gitmeye başladı. Tutunduğum taş da parçalanınca aşağı düşmeye başladım. Etrafta hiçbir şey yoktu. Sadece boşluğa düşüyordum. Kapkaranlık bir boşluk. Sanki bedenimden ayrılıyordum. Ve bir ses..
Şimşek sesiyle hızlıca doğruldum. Ter içinde kalmıştım. Oda zifiri karanlıktı. Çok garip bir kabustu. Titriyordum. Bacaklarımı kendime çekip sarıldım.
boyle bi fikir geldi neden yazmiyim dedim de tam aklımdakı gıbı olmadı neyse iyisiniz yine bi bolum daha attim
