Sunset

Part 5

Imee's POV

"ano ba! mga pipi ba kayo ha?! im asking nasaan si nicky?!" inis kong sigaw pero pati sila matt ay umiiyak na rin

Paglingon ko halos lahat na sila ay umiiyak kaya naman ay nag taka na ako

"ano bang nangyayari bakit kayo naiiyakan?" i asked

"ate naman tama na" saad ni irene

"anong tama na?" i asked pero lumapit sya saakin pati si bonget at niyakap ako

"ate nabubuhay kana sa imahinasyon mo, ate hindi totoo si nicky" saad ni irene

"ha? anong hindi totoo jusko irene nandito lang sya kanina eh" i said 

"ate nung september 8 2004, ate nakunan ka. Ate yung nag iisang babae sana natin ay matagal nang wala yang nicky na sinasabi mo ate hindi totoo yan, hindi sya totoo" saad ni irene

"ano ba, nics anak lumabas kana kung nasaan ka man dahil itong tita mo sinasabi na hindi ka daw totoo" i said at bahagyang tinulak si irene

"anak, may picture ba kayo ni nicky?" tanong ni mommy "wala po" i answerd

"ate kelan ang birthday nya?" irene asked "september 8" i answered at napatigil

"ate yun yung buwan at araw na nakunan ka" saad nya

"no" i said at tumawa "nicky anak!" sigaw ko at nagumpisa nang umiyak

"mommy please" saad ni matt at niyakap ako

"mommy kaya tayo pumunta dito dahil ito sana yung gusto naming sabihin sayo" saad ni borgy

"hindi, alam nila loren na may anak kahit tawgan nyo pa sya pati sila pia lahat sila" i said 

"manang pinakiusapan namin sila na huwag munang sabihin sayo" saad ni bonget

"mommy" tawag saakin ni nics "anak" i said at lumapit sa kanya

"ngayon nyo sabihin na hindi sya totoo" saad ko pero nagtinginan lang sila

"tita hangin po ang kausap nyo dyan" saad ni sandro

"mommy" saad nya at ngumiti

Napatingin naman ako kay nics na ngayon ay nakangiti sa harapan ko, kamukhang kamukha ko sya. Mula sa mukha ilong paglakad kamukhang kamukha ko sya kaya imposible naman yun.

"ate" pagtawag saakin ni irene kaya nilingon ko sya

"ate please tama na" saad nya at tinignan ko si nics pero wala na sya s aharapan ko

"hindi" tanging salita na lumabas sa bibig ko bago ko humagulgol sa pagiyak

Agad naman silang lumapit saakin at niyakap ako. Nabubuhay ako na yung nag iisang babaeng nag papasaya saakin at kathang isip ko kamang, yung babaeng gumigising saakin kada umaga, yung babaeng naghihintay saakin sa sala kada uuwi ako,yung babaeng minahal ko imahinasyon ko lang pala.

"ahh" sigaw ko dahilan para higpitan ni mommy yung pagkakayakap saaakin

"mommy" pagtawag ko kay mommy

"shhhh anak its ok ha, atleast alam mo na anak. Ang hirap para saamin na nakikita kang umiiyak pero mas mahirap naman para saamin yung nakikita ka naming sumaya sa piling ng taong imahinasyon mo lamang" mommy said 

Irene's POV

Ang sakit makita si ate na nag kakaganito. Habanag yakap yakap sya ni mommy at bigla nalang syang natahimik, nang tignan namin sya ay nakatulog ata o nawalan ng malay kaya maingat nila syang binuhat at dinala sa kwarto nya 

"kung sino man yung bata yung nag papasalamat parin ako sa kanya" mommy sait

"ako hindi ko alam kung magaglit ako or what eh, kasi niloko nya rin si ate" saad ni bonget

"kuya, imahinasyon lang sya ni ate kumbaga isip nya ang kumokontrol doon" saad ko naman

"hindi po kaya si josephina talaga yun?" tanong ni sandro kaya napatingin kami sa kanya

"may point ka sands, kasi sabi ni mommy kamukha daw nya lalo na kapag ngumiti, yung pananamit ganon din daw" saad naman ni matt

"dinadalaw ba ng mommy nyo ang puntod ng kapatid nyo" saad ko naman pero umiling lang sila

"tita nakita mo naman po yung reaksyon ni mommy nung sinabi mong nakunan sya" saad ni borgy

"nakalimutan nya na siguro yun dahil kay nics na inaakala nyang yun ang unica ija nya" saad ni mommy

"dalawin natin bukas kasama ang mommy mo. Magpadasal rn tayo if ever na si josephina nga yun, sana ay matahimik na ang kaluluwa nya" saad ko naman

"mga apo bantayan nyo ang mommy nyo doon sa kwarto nya" saad ni mommy at tumango naman yung tatlo saka umakyat para puntahan ang mommy nila