Nummer 4 ~ Matthijs de Ligt

H O O F D S T U K ~ 7

Als Erik de de trap naast de tribune afkomt, ziet hij ons beide in tranen. Hij neemt ons mee naar zijn kantoor, waar hij ons vragend aankijkt.

Ik kijk naar Carel en begin dan mijn verhaal te vertellen.

'Naast Noah had ik nog een broer, Jasper. Hij was mijn allerbeste vriend en kon ongelofelijk goed voetballen', vertel ik.

'Hij kon super goed voetballen', en ik kijk naar Carel die instemmend knikt. 'Op 14 december zou hij hier zijn contract tekenen, maar in de ochtend zou hij eerst nog een meetrainen.

Alleen hij is hier nooit aangekomen. Onderweg heeft hij een hartstilstand gekregen, waardoor er een ongeluk plaatsvond.

Hij heeft het ziekenhuis nog gehaald, maar daar hebben we afscheid van hem moeten nemen', en de tranen rollen hevig over mijn wangen.

'Ajax heeft nooit contact opgenomen met de familie aangezien hij hier nog niet voetbalde en ze het ongepast vonden. Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad', bekent Erik.

Hij richt zich tot Carel die hij nu ook meelevend aankijkt. 'Weet een teamgenoot van jou dat Jasper jouw neefje was?'.

'Nee, dat was te moeilijk en het was beter als het in mijn familie bleef', zegt Carel en ergens zie ik een schuldige blik tussen zijn tranen staan.

XXX

Na een minuut of twintig, verlaten Carel en ik het kantoor. Net voordat we zijn kantoor uit lopen houdt Erik ons nog tegen.

'Lauren, dit is misschien niet het beste moment. Maar je kan er vanuit gaan dat je hier mag komen spelen', een vriendelijke lach staat op Erik zijn gezicht.

Blij kijk ik Erik en Carel aan, waarna ik hem bedank. Samen met Carel verlaat ik het kantoor, waarna hij mij trots aankijk.

'Ik ben zo trots op je', zegt hij terwijl we onderweg zijn naar de lunch. Glimlachend kijkt ik hem aan.

Ik neem plaats tussen Frenkie en Merel, die seinen dat ik daar moet gaan zitten. Na veel gelachen te hebben, gaan Carel en ik weer terug naar huis.

We zijn nog maar net het terrein van De Toekomst af als Donny Carel belt. 'Komen jullie vanavond ook naar mij?', vraagt hij vrijwel meteen.

Vragend kijkt Carel mij aan en ik knik schouderophalend. 'Ja, wij zijn er bij', meldt Carel aan Donny. 'Top! Tot vanavond', en hij hangt alweer op.

Als we bijna thuis zijn, stel ik de vraag waar ik al een tijdje aan denk. 'Carel?', vragend kijk ik hem aan.

Hij kijkt mij kort aan ter bevestiging dat hij luistert. 'Weet iemand over de boom bij De Toekomst?', vraag ik voorzichtig.

'Nee', antwoordt hij meteen kortaf, waardoor ik weet dat hij het er niet over wil hebben.

XXX

Thuis aangekomen vertel ik hoe leuk het was. Ook vertel ik over het gesprek met Erik, maar de oorzaak houd ik stil. Vragend kijkt Carel mij aan, maar ik haal mijn schouders op.

Later die middag krijg ik een berichtje van Carel.

CAREL EITING
Ik zal vragen of Matthijs of Frenkie en Mikky je vanavond ophalen.

LAUREN VAN DIJK
Is goed! Tot vanavond!

Als snel daarna krijg ik een berichtje van Matthijs.

MATTHIJS DE LIGT
Heey Lau,
Vind je het goed als ik je kom ophalen vanavond?

LAUREN VAN DIJK
Heyy Matt
Ja is goed, gezellig! Tot straks

Ik loop naar beneden voor het eten, dat inmiddels op tafel staat. 'Eetsmakelijk', zeg ik voordat ik een hap salade in mijn mond stop.

'Hoe gaat het met je vrienden, Lauren?', vraagt mijn vader plots. 'Goed hoor!', antwoord ik glimlachend.

'Mag ik vanavond trouwens naar Donny? De rest is er ook en Matthijs haalt mij op', vraag ik nog even voor de zekerheid.

'Ja, tuurlijk!', antwoord mijn vader meteen enthousiast. Mijn moeder kijkt mij met een lach op haar gezicht aan.

XXX

Als ik een auto voor ons huis zie stoppen, loop ik naar buiten. Daar stap ik in bij Matthijs en geef hem een knuffel.

'Het is echt mooi hier!', merkt hij op en ik knik bevestigend. 'Dat vind ik ook'. Ik kijk naar Matthijs die druk op de weg let.

Ik zie hem anders dan Frenkie of Donny, maar hoe zie ik hem dan? We zijn toch gewoon vrienden?

Al snel komen we aan bij het huis van Donny en loop ik achter Matthijs aan, die vrijwel meteen via de zijkant van het huis naar achter loopt.

'Hoi, Matthijs', begroet de moeder van Donny hem. 'Hé, jij moet Lauren zijn?', vriendelijk kijkt ze mij aan. Ik knik bevestigend, 'Ja, dat ben ik'.

We lopen door en ik ga naast Donny op de bank zitten. Hij slaat zijn arm om mij heen en trekt mij iets dichterbij. 'Hoe gaat het?', vragend kijkt hij mij aan.

'Wel goed, alleen beetje moe', beantwoord ik zijn vraag. 'Ja, die trainingen van ons zijn zwaar hé', grijnzend kijkt hij mij aan.

Ik geef hem een speelse duw en merk nu pas hoe goed ik het eigenlijk met hem kan vinden. Ik kijk naar Matthijs, maar ik kan de blik in zijn ogen niet peilen.

'Matthijs, wil je mij even helpen?', vragend kijkt Donny hem aan, waarna ze beide richting de keuken lopen.

XXX

'Matthijs, schuif is door!', zeurt Frenkie. Samen met Mikky zit ik op de grond, voor de bank. De jongens zitten op de bank voor een potje FIFA.

'Dat gaat toch niet. Lauren zit hier', hij wijst naar mij. 'Geef mij maar de schuld', lachend kijk ik hem aan.

Matthijs besluit dan zijn linkerbeen aan de ene kant van mij te zetten en zijn rechter been aan de andere kant.

Ik voel mijn wangen roder worden en Mikky lijkt dat ook te merken. Ondanks dat blijf ik standvastig tegen de bank aanzitten.

XXX

Als Mikky na een uurtje naar de wc is, zie ik mooi de kans om even naar buiten te gaan. In de tuin is een kleine steiger.

Mijn voeten blijven net boven het water hangen, zachtjes beweeg ik ze heen en weer. Het is helder en de sterren zijn goed te zien. Zou mijn broer daar ook zijn?

Achter mij hoor ik zachtjes voetstappen op de tegels. 'Gaat het?', vraagt de stem van Matthijs, die naast mij komt zitten.

'Beetje duizelig en veel aan mijn hoofd', vertel ik hem eerlijk. Zachtjes wrijft hij met zijn hand over mij rug.

We blijven een tijdje zo zitten tot hij vraagt of hij Carel zal halen. 'Graag', dankbaar kijk ik hem aan.

Het geluid van zijn voetstappen vervaagd, en de tranen rollen over mijn wangen.