VAMPİRLERLE SAVAŞ

BÖLÜM 6 EFE KORKMAZ

Ders'in ortasında Emre bana not yazmıştı. "Berk kimdi?" yazıyordu. Gülümseyerek cevap yazmaya başladım. Niye Berk'i bu kadar merak ediyordu ki ?
"Kuzenim" yazıp hocanın görmeyeceği şekilde kağıdı  Emre' ye uzattım. Kağıdı okuduğunda yüzünde rahatlamış bir ifade vardı. Emre'nin Burak'a doğru "Kuzeniymiş işte boşuna tasalandık." dediğini duyar gibi oldum. Bunu duymazlıktan gelerek derse odaklanmaya çalıştım.
  Sınıfa Ömer hoca  ve arkasından uzun boylu,zayıf ,esmer bir çocuk girdi. Oldukça yakışıklı ve çekici gözüküyordu. "Çocuklar, bildiğiniz gibi okulumuza yeni müdür yardımcısı geldi. Yanımda gördüğünüz kişi de müdür yardımcısının oğludur."dedi. Ezgi hoca müdüre "Hocam sınıfta boş yer yok. Nereye oturacak öğrencimiz ? "diye sordu.
"Birazdan boş sıra getirecekler. Zaten 1 dakika kalmış zilin çalmasına. Ders başlamadan sırayı getirmiş  olurlar."
Zilin çalmasıyla sınıftan çıktık.
Burak'a bakınca nedenini bilmediğim bir sebepten ötürü
sinirliydi. Neden sinirli olduğunu sormaktan korkutacak kadar sinirliydi. Kantine doğru hareket ederken Burak "Güneş telefon numaranı bize verebilirmisin?
Bir şey olursa haberleşiriz."dedi. "Tabii , bize güveniyorsan eğer..."diye devam etti. Tabii ki de onlara güveniyordum ve telefon numaramı verecektim. Boş bir masaya geçince telefonumu çıkartıp numaramı verdim,tıpkı onların da bana numaralarını verdikleri gibi...
Kahvelerimizi içerken müdür yardımcısının oğlu oturduğumuz masaya doğru yaklaşıyordu. Burak'ın geçen siniri tekrardan başlamıştı. Efe'ye mi sinirleniyor ? Daha yeni gelen birisine neden sinirlenirdi bir insan?
"Merhaba, yanınıza oturabilirmiyim?"dedi.
"Hayır !"dedi ,tok bir sesle Burak. Sesi sert çıkmıştı. Çocuk
başını sallayıp yanımızdan ayrılırken " Saçmalama! Oturabilirsin. Gel, lütfen."
dedim.
"Kusura bakmayın. Amacım sizi rahatsız etmek değildi. Tanışmak istemiştim,sadece."dedi ve arkasına bakmadan gitti. Burak'a dönüp ters ters baktım.
"Burak ,bu kadar kaba olmak zorundamısın? Baksana sadece tanışmak için gelmiş. Kırdın çocuğu."dedim.
"İstiyorsan çağır ,gelsin. Biz kalkarız. Sıkıntı etme!"
                *      *      *
Sınıfa girdiğimizde o çocukta ordaydı. Başını sırasının üstüne gömmüş, öylece duruyordu. Acaba ismi neydi?
Yanına oturup omzuna hafifçe dokununca kafasını kaldırdı.
Ela gözlerini gözlerime dikti.
"Bir sorun mu var ?"dedim,çekinerek. Bulunduğu durumu garipser gibi havası vardı.
"Hayır,yok."dedi,tekdüze sesle.
"Kantinde olanlar için gerçekten özür dilerim. Arkadaş biraz gergindi de ondan öyle davrandı. Kusura bakma."
"Ne kusuru? Hem özür dileyecek bir şey yapmadın "
"Ne bileyim, kendimi kötü hissetim seni öyle görünce."derken Ezgi hoca içeri girdi. Bugün sunumlarımızı yapacaktık.
"Çocuklar, sunumunuzu yapmadan önce yeni gelen arkadaşımızı tanıyalım ,isterseniz."
"İstemeyiz!" dedi,Burak. Hoca buna aldırmadan yeni çocuğa ayağa kalkıp kendini tanıtmasını tekrar etti.
"Ben Efe Korkmaz."
Demek ismi Efeymiş. Ne güzel ismi vardı. "E hocam, bu öğrendikte ne oldu, ne işimize yaradı?"dedi,Emre.
"Aa yapma ama Emre,gelecek sınav sorusuydu bu." dedi ,Burak. Nasıl bir saçmalıktı bu?
"Memnun olduk,Efe. Burakla Güneş ilk siz sunumunuzu yapacaksınız."dedi,Ezgi hoca.
Tahtaya çıkıp sunumu yapmaya başladık.
    Sunumumuzu bitirince hoca beğendiğini söyleyip tam puan verirken zil çaldı. Efe'nin yanına oturmaya gittim.
"Selam Efe."
"Selam Güneş." İsmimi ondan duymak garipti.
"İsmimi nerden biliyorsun?"
"Sunum yapacağınız zaman hoca isimlerinizi söyledi, ordan."
"Anladım."
Burak, yanımıza gelip beni kolumdan tuttuğu gibi oturduğum yerden kaldırdı.
"Ne yaptığını sanıyorsun ?"
"Sınıfın düzenini sağlıyorum."
"Bu sana mı kaldı?!"
"Evet ,bana kaldı."dedi ve beni Efeden uzaklaştırdı.
"Bunu yapmaya hakkın yok."derken Burak çoktan Efe'ye bir şeyler söylüyordu. Efe,Burak'ın söylediklerine başını sallamakla yetiniyordu.
Psikopat kim bilir ne diyordu çocuğa? Sadece duyduğum Bırak'ın "Anladın mı beni !"demesiydi.
           
                  *    *     *
Okul çıkışı Burak ,Efe'nin kolunu sıkıp bir şeyler diyordu. Emre ile Mertte ordaydılar. Peki neden Burak'ın bunu yapmasına engel olmuyorlardı ? Daha fazla onları böyle göremeye dayanamadım ve araya girdim. "Delirdin mi sen,Burak? Ne yaptığını sanıyorsun."dedim ve Emreyle Merte dönerek " Siz neden engel olmuyorsunuz? Amacınız ne üçünüzün ?"dedim. Burak elini Efeden çekmişti. "Sen iyimisin?"diye sordum,Efeye. Eli kıpkırmızıydı. "Buz getirmemi istermisin?"
"İyiyim, iyiyim. Buza da gerek yok."
"Niye ona böyle davranıyorsunuz? Sorununuz nedir? "
"Konuşuyorduk." dedi,Burak umursamaz ifadeyle.
"Çocuğun elini sıkarak mı ?"
"Gerçekten konuşuyorduk. Bir sorun yok aramızda."dedi,Efe. Onları korumak istercesine.
"Tamam ,dediğiniz gibi olsun." dedim ve okuldan ayrıldım. Eve geldiğimde hafif bir gerginlik vardı, üzerimde. Hepsi okulda olan olaylar yüzündendi. Kafamı rahatlatmak için bir fincan Türk kahvesi yapıp balkon da oturup içmeye başladım. O sorada telefonum titredi. Buraktan mesaj gelmişti.
Kim: Burak
Bugün olanlar için özür dilerim. Senin bu olaylara şahit olmaman gerekirdi.

Kim: Güneş
Ona neden böyle davranıyorsunuz ? Ne yaptı ki size?

Kim: Burak
Boş ver şimdi,bunu.

Kim: Burak
Yarın sinemaya gitmeyi düşünüyoruz. Sen de bizle gelmek istermisin?

Allahım ya ben ne diyordum ,o ne diyordu.
Kim: Güneş
Okul var.

Kim: Burak
Olsun biz de çıkışta gideriz. Olmaz mı ?

Anlaşılan kurtuluş yoktu.

Kim: Güneş
Bakarız.

Kim: Burak
Tamam ,o halde yarın görüşmek üzere :)
    
Kim: Güneş
Görüşürüz

Aslında üçü iyi insanlardı. O zaman sorunları neydi? Benle
paylaşamıyacakları ya da paylaşmak istemedikleri ne olabilirdi? Hepsi bunca zaman sorunlarını kavga, dövüşle aşmaya çalıştı. Ve başarılı olmadıkları da belliydi. Oysaki
sorunlarını tatlı yollara başvurarak çözmek varken neden diğer yollara başvuruyorlardı? Hiç olmazsa sorunlarını benimseyerek onlardan kurtulabilirdiler. Neden bunun farkında olup böyle davranıyorlardı. Neden?...

Yorumlarınızı  bekliyor olacağım. Sizce Burak,Mert ve Emre neden Efeden nefret ediyorlardı,neden onu sevmiyorlardı??

Karakterler hakkında düşünceleriniz nelerdir ?

Lütfen beğenip oylarmısınız? :)