The Owner

CHAPTER 1

Ilang patak ng luha ang bumagsak mula sa mata ko habang tumatakbo. Pumutok na ang panubigan ko, pero heto ako pilit tumatakbo palayo kay kamatayan.

"Ahhhhhhhh!" Kamuntikan pa akong matumba gawa ng pag kakatisod. Buti na lang at may punong agad kong nahawakan upang maging suporta.

I caressed my belly automatically, trying to ease the pain, but it was useless. Tama nga sila! Mahirap at masakit ang manganak. Parang nasa hukay ang isang paa mo lalo kung papaulanan ka ng ilang bala ng baril.

"Zilooo! Asan ka!!!!!" Sigaw ko sa isip ko habang unti-unting nag tatago sa likod ng bato. Dinig na dinig ko pa din mula dito ang ilang palitan ng putok mula sa pinag takbuhan ko.

"Anak. W-wag ka muna lumabas." Para akong timang na nakiki usap sa batang nasa sinapupunan ko habang umiiyak. Kung pwede ko lang i usog pa itaas ang ulong pilit na lumalabas pero hindi ko kaya.

Hinubad ko ang jacket na suot ko at nilatag ito sa lupa. Pinunit ko din ang panluob na suot ko para sa batang pilit na lumalabas.

Ramdam ko ang ilang patak ng ulan sa aking mukha ngunit hindi na ako nag abala pa. Hindi kona kayang tumayo para tumakbo. Masyado nang bugbog ng sakit ang katawan ko dagdag pang malapit ng lumabas ang anak ko.

Ramdam kona ang ulo nitong nag pupumilit lumabas. Pinikit ko ang mata habang inumpisahang hilutin ng dahan-dahan pababa ang aking tyan.

Parang awa mo na! Give my baby a chance to live with me. Gusto ko siyang makitang tumawa. Lahat ng una niya gusto ko pang makita. Pero kung hindi ko magagawa yon, pakiusap ipunta niyo siya sa kamay ng taong aalagan siya ng tama.

I cried in so much pain when I felt his baby head trying to come out of my vagina.

"Accccck!!" I closed my eyes and forced myself to push harder. 

Kasabay ng pag liwanag ng kidlat sa kalangitan sumabay ang iyak ng aking unang anak. A faint smile crept into my lips. Nakaka pang hina. Gustohin ko man siyang makita ngunit hindi na kaya ng aking mata.

I tried to touch his small hands with my fingertips. My first child! I'm sorry, Mommy can't carry you for now, but If God permits me to live after this, I promise you I'll make everyone suffer with my bare hands. Hindi ka dapat dito nakahiga kundi sa malambot na kama. Naka silong ka dapat at hindi napapatakan ng ulan.

Pinilit kong tumayo upang mayakap ito at maisilong sa mga bisig ko. Kung mamamatay man ako ngayon, masaya nako dahil nahawakan ko pa din kahit papaano ang sanggol na dugot laman ko.

Happy birthday to us, my baby Shiro. I kissed his head that was still wrapped of my blood before I decided to close my eyes.

Iminulat ko ang mga mata ng marinig ang pag sarado ng pinto. Dalawang araw ng nakakalipas hindi ko pa rin matanggap. Ang dalawang taong nag bigay ng buhay saming mag kakapatid ay tuluyan ko ng hindi makikita.They died on the exact day of my birthday. Funny, how destiny works itself out. Kung kelan ipinanganak ko ang anak ko, saka naman nawala ang mga magulang ko.

Tumayo ako mula sa pag kakahiga hila hila ang dextrose na nakatusok pa sa kamay ko. Nag lakad ako palapit sa batang nakahiga sa crib. Himbing na himbing ito mula sa pag kakatulog. My baby! Bahagya akong natawa ng makitang kumibot ang maliit nitong labi.

So this is the feeling of being a mother? Kaunting kibot lang mula sa kaniya natutuwa na ako. Pano pa kaya pag nag umpisa na siyang mag salita.

I touch the bloody drop pendant on his bracelet. Mula ng magising ako nakasuot na 'to sa maliit na kamay ng anak ko. Tinanong ko si Hiro kung kanino galing 'to at ang sabi niya, may isang lalaki daw na tumakbo at iniwan ito sa tabi ni Shiro. Tinanong ko kung nakita niya din ang mukha, pero ang sagot niya ay hindi dahil mabilis din daw itong naka takbo palayo.

Sinubukan ko din itong tanggalin, pero kada subok ko umiiyak naman ang anak ko. Parang naging gamay na nito ang maliit na purselas na bigay ng kung sino.

"Young miss."

Napaangat ang tingin ko sa pinto ng marinig ang boses niya. Hiro has been my bodyguard since I was 10. My father hired him to protect me since I'm his first child. Nung una naiirita ako sa presensya niya, hanggang makasanayan ko na din. Kahit saan ako pumunta andon siya. When I turn 15, habang kasama ko siya sa party may kumausap sakaniyang isang babae. Akala ko mag tatanong lang kaya hinayaan ko, pero habang tumatagal na papansin kong nagiging agresibo ang hawak nito kay Hiro.  Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya hinila ko siya palayo sa babae hanggang makarating kami sa loob ng abandunadong kwarto.

"Young Miss, what are we doing here?" Tanong nito sakin habang naka kunot ang noo ngunit hindi ko siya sinagot. I tiptoed and grabbed his collar until I felt his lips touching mine. Ramdam kong natigilan sya ngunit maya maya lang sumabay na din siya.

We were both kissing each other's lips until my back was pressed against the soft mattress. He carefully laid me down while trying to position his sword at the entrance of my femininity.

"Are you sure about this?" Tanong nito na hindi ko sinagot. Dahil tang*na! Nag tanong pa siya e inuunti unti niya din naman ang pag katok dito.

I snapped back when I heard his chuckles while playing baby Shiro. Naka luhod ito habang hawak hawak ang daliri ng anak ko. Umiling ako sa sarili. How come I drowned in the past after hearing his voice?

Pinagmasdan ko siyang buhatin ang anak ko. May kung anong emosyon ang dumaan sa mata nito bago dahan-dahang halikan ang noo ni baby Shiro. Iniwas ko ang tingin ng bigla itong bumaling sakin.

"Did you find him?" Pag iiba ko ng usapan. Dumeretsyo ako paupo sa kamang hinihigaan ko.

"No, but I ordered my men to trace him." Tumango lang ako ng sagot.

Alam kong kating kati na siya patayin si Zilo pero hindi niya kaya, dahil pag nangyari yon pati pamilya niya mawawala.

My fiance is Chavézilo, but my heart is only for Hiro. I loved him so much that I kept the truth for the sake of his safety.