The Owner

CHAPTER 2

Three weeks after I gave birth to baby Shiro, I started to eat healthy foods. Puro gulay na mababa ang carbs at ma protein ang hinahanda ni Hiro sakin. Hindi naman ako nag rereklamo dahil gusto ko din bumalik ang dating hubog ng katawan ko. At isa pa, I chose to breastfeed baby Shiro kesa bumili ng mga gatas na titimplahin. Mas gusto ko kasing maging hands on ako lalo sa kalusugan ng unang anak ko.

"Here, eat your lunch first. Makakapag hintay naman yang binabasa mo."

I didn't bother to answer him nor give him a quick glance. Nanatili lang ang mata ko sa mga papeles na binabasa ko. Kailangan ko itong aralin dahil pakiramdam ko hindi ko mahahanap ang sagot sa mga tanong, kung hindi ko uumpisahan ang pag hanap ng susi.

"Mikashira!"

Aghhh! I simply curse myself in my mind. What the hell, Mika?! tinawag kalang niya sa pangalan mo tapos nag i init na agad ang katawan mo? Remember, wala pang isang buwan ang anak mo.

I stood up quickly to avoid his presence. I think I need to take a cold shower. Pakiramdam ko may apoy sa pagitan namin' dalawa, at hindi ko yon kinakaya. Kailangan tupukin na agad ang apoy bago pa ito makapinsala ng utak.

"Tama! Tama!" I nod to myself and pick up the towel that I used a few minutes ago. Patalikod palang ako ng hawakan ako sa braso ni Hiro. Oh fuck! Kaya ko nga gusto mag shower dahil sa init na binibigay mo tapos hahawakan mo pa ako?! Geeeeeez.

I quickly removed his hand and made a step back. Kita ko pa ang kalituhan sa mga mata niya, ngunit hindi ko na binigyan pa ng pansin.

"Anong tama? And where the hell are you going? Hindi kapa kumakain!"

"A-ah. Maliligo?"

"What? Kakaligo mo lang."

Bahagya kong kinutusan ang ulo ko sa utak ko. Fuck! Pano ko nakalimutan yon? Kakaligo ko nga lang pala. Sasagutin ko na sana siya ng biglang makarinig ako ng iyak. Dumagundong ang kaba sa dibdib ko kaya dali dali akong tumakbo paakyat ng kawarto.

I felt my blood boil when I saw one of my sisters trying to escape from a man who was holding a knife. At mas lalong kumulo ang dugo ko ng mapansing nakahandusay sa lapag ang isa sa kambal, duguan at walang malay.

"Sino ka?" Pag aagaw ko dito ng atensyon. Bumaling ito sa akin, at parang gustong bumaliktad ng sikmura ko ng makita ang pag mumukha niya. Matanda? So, mang gagahasa ha? Sa tagal kong sinanay, alam na alam ko na ang pakay ng mga lalaki kapag nanloloob ng bahay. I tried to compose myself while trying to hide my shaking hands. Isa 'to sa tinuro ng tatay ko pag katapos kong malaman ang pagkatao ko. Wag na wag mag papakita ng kahinaan sa kalaban dahil pag nakita ka nilang natatakot mas lalo lang silang matutuwa sa pinag gagagawa nila. I walk towards him seductively. Unti-unti ko din binaba ang zipper ng damit ko. I let him see my naked breasts, but of course I didn't show my tummy. Hindi naman halatang may anak ako dahil payat ako nung pinag buntis ko si baby Shiro.

I saw him gulp a lot while looking at my breasts. That's it. Praise my body, stupid creature, because later I will make sure you will be in heaven----for real.

I saw in my peripheral vision that Hiro was now holding Shantel. Tsk, this old man was so stupid. Hindi man lang ba niya napansin na may kasama ako?

"Tutunganga ka lang ba jan?"  I gave him a flashing smile. Dahan-dahan kong kinapa ang maliit na lagayan ng karayom na nakatago sa palapulsuan ko. No one knows that I'm now holding a syringe that can make you fall asleep. My grandfather paid a lot to create this unsightly kind of needle. Unless, mahawakan mo siya. Doon mo lang malalaman na may hawak kana palang karayom na hindi mo nakikita.

Kita ko pa sa mukha niya ang pag nanasa. Putanginaaa! Lalaki nga naman. Makakita lang ng dibdib hindi na mag kanda ugaga. Gusto kong masuka ng unti-unti din nitong binaba ang pantalon na suot niya.

I let him touch my bare breasts while I was making a move to put the needle in his neck. Oh geez, I badly want to shove his palm, but I need to keep him closer. Ilang minuto lang ang hinintay ko bago siya panawan ng ulirat sa harapan ko. Tumalikod ako at maglalakad na sana ng makita si Hiro na nakasandal at mataman nakatitig sakin.

"Put him in the dark room." Utos ko dito bago mag pasyang dumeretsyo ng lakad.

I'm so fucking drained right now. 

Tumutunog ang takong na suot ko kada tapak ko sa sahig ng kwarto. Nakaharap ako ng upo sa lalaking nakatali habang wala pa ding malay. I'm also done collecting some of his blood and putting it in a plastic bag.

"Is it not enough?" Tanong ni Hiro habang hawak hawak ang isang plastic na puno ng dugo. Kanina niya pa ako pinipigilan sa pag kolekta ng dugo at nag uumpisa  na din akong mairita sa boses nito.

"Hiro, you can leave this room now. And make sure you'll do your job this time. Don't make me angry."

"But-" Hindi na nito natuloy ang sasabihin ng tinutok ko sa noo niya ang bibig ng baril na hawak ko.

"Don't make me say it twice." Bumuntong hininga ito bago dahan-dahang nag lakad paatras at isarado ang pinto.

"Bloody Stiletto."

Napabaling ang atensyon ko sa lalaking kanina lang ay walang malay. Finally!

"May sinasabi kaba?" Tanong ko dito na hindi niya sinagot. Nanatili lang nanlalaki ang mata nitong nakatitig sa sapatos na suot ko.

"So you're the heirs of the DBL companies?" Kumunot ang noo ko ng marinig ang deretsyo nitong pag i ingles. I thought he was just a rapist? Nabanaad siguro nito ang kalituhan ko sa mukha kaya tumawa ito ng nakakairita. "Such a kid. Did you really think that I didn't recognise your sisters just because you showed off your breasts? Kamukhang kamukha nila ang mommy niyo. Unang kita ko palang lumakas na ang kutob ko na anak sila ni Miko at napatunayan ko yun ng makita ko ang mukha mo."

Isa tong dahilan kung bakit ayokong ilabas ang kambal dahil sa panganib lalong lalo na pag nakita ang mukha nilang dalawa.

"Hindi mo maitatago ng matagal ang mga kapatid mo lalo na itinawag kona ito." Tinaas nito ang singsing na itim. Humigpit ang hawak ko sa baril. Hindi ko man lang napansin na may device pala itong suot.

"And do you really think that I'm numb enough to not distinguish your face, Mr. Rivera?" Ako naman ngayon ang tumawa nang makita ang takot sa mukha nito, pag katapos kong ibato ang larawan ng anak niyang nakahandusay at wala ng buhay.

"Demonyo ka! Isa kayong kampon ng demon--" Hindi kona siya pinatapos pa sa pag sasalita. Ilang putok ang ginawa ko bago ako tumigil. Lumapit ako ng lakad palapit sa walang buhay nitong katawan bago ko itinampisaw ang sapatos na suot ko sa nag kalat nitong dugo.

"Yes, Mr. Rivera. You're right, we are demons and they didn't call us the family of the demonic for nothing."