Chapter 2

1.4K 85 1
                                        

Nasa Cateferia kaming lima ngayon,  ako si Lexter,  Nate, Leonel,  Zyrus. Iyong Dalawa wala pa may aayusin padae muna sila.

Kinuha ko iyong pagkain na nakatungtung sa lamesa saka ito kinain.

“Nganong gi kaon mo man na Arven,  mura man kag others ba.”

Biglang saad ni Nate na kinakunot noo ko. Lumapit naman ako kay Leonel para tanungin ito.“Ano daw sabi dude?”

“Ba’t mo daw kinain iyan, para kadaw others.”

Lumingon ako sa gawi ni Nate saka nagsalita.“Eh,  sa gutom ako eh. Babayaran nalang kita.”

“Nganong ang ako gi order man imo gi kaon,  mura man kag tubod nga isda hilas hilas og nawong.”

“Ano daw ulit , pre?”

“Bakit daw ang inorder n‘ya pa ang kinuha mo? Mukha kadaw isda na prinito. May pigsa pigsa ang mukha.”

Halos mailuwa ko lahat ng kinain ko dahil sa sinabi ni Leonel. “Babayaran nga kita pre.” saad ko ulit kay Nate.

“Nganong musuko man ka?”

“Ano raw?”

“Bakit daw,  sumuka ka?”

“S-Sumuka? What? Hyyyssttt!” halos kumamot ako sa batok ko dahil sa inis.

Ang hirap talaga basta may tropang tagaibang planeta nakakabobo kausap HAHAHAHAHAH.

“Nganong napuyo man ka Zyrus?” tanong ni Nate dito.

“May iniisip ako dude.” idi sana ol naiintindihan ang sinasabi.

Ako kasi tao lang , tas mahal s‘ya HAHAHAHA“Oyyyy,  sino iyon? Bakit umiiwas iyong ibang studyante kapag dadaan?” tanong ko don sa isang studyanteng seryusong naglalakad.

“Iyan, studyante iyan ng Kabilang building,  tropa yata iyab ni Captain. Ingat ka dude partner in crime iyan ng Captain. Mayaman din at isa sa pinakamatalino dito sa campus.” sagot ni Leonel.

Tumango tango ako bilang sagot.

Ayy nice! Sana ol matalino? HAHAH ako kasi parang tao padin tas mahal s‘ya.

“Oyy,  may practice pala ngayon sa Basketball malapit na kasi ang Intrams,  sakto Arven sali kana  kulang iyong team namin eh. Ang malala pa wala pa ang captain sa basketball.”

“Hindi naman ako marunong mag basketball.” sagot ko sa sinabi ni Lexter.

“Kami bahala sa‘yu,  may Isang buwan pa naman na practice eh, sakto after one month nakabalik na ang captain n‘yan.”

“Kanina kapa captain ng captain eh,  gwapo ba iyan? Matalino? Maangas? O baka naman palaaway? O kaya palpak.” sunod sunod na saad ko na kinangiti nito

Ano naman kayang nakakatawa sa mga sinabi ko. Tama naman ako diba? Dapat kasi ang captain ng basketball laging present hindi iyong laging wala. Pano s‘ya naturingan captain kung di s‘ya marunong pumasok lagi. Mindseat ba mindseat.

“Iwan, ko sa‘yu dude. Bahala kanga sa buhay mo.”

“Oyyy teka? San punta n‘yo?!”

“Court.” at iyon nanga tumayo nalang din ako para naman nakasama sa kanila. Ayukong maiwan dito noh? Lagi kaya akong tinitignan ng mga studyante parang ngayon lang nakakita ng tao.

Nakabusangot akong nakasunod sa kanila,  tapus bigla nalang din akong napamura nang huminto bigla si Harvey dahilan para magsalpukan mga labi namin.

“Putangina mo dude?!” saad nito.

Captain of his heart  (Student series 1) Where stories live. Discover now