Ze hadden Frans dat lesuur, en dat is dus NIET één van Sophia's talenten. De leerkracht probeerde de groepjes van vier eerlijk te verdelen, en plaatste haar met Ruy, Karl en Yonas. Dat was al een grote fout, zonder dat ik enige uitleg geef zal je wel begrijpen dat dit niet werkt.
(Athena vervloekte de leerkracht net.)
Ze moesten een toneelstukje maken "in de keuken". Karl en Ruby besloten meteen om gemeen te zijn en merkten op: "Dus, wijsneus, wat gaan we doen?", daagde Karl haar uit. Ruby giechelde en stootte haar hard aan met haar schouder. Ze kromp ineen en schudde haar hoofd, maar Yonas greep in. "Is het nu nooit genoeg met jullie? Jullie zijn walgelijk, weten jullie dat?", riep hij uit en de leerkracht kwam snel naar hun groepje. "Wat is hier aan de hand?", vroeg hij. "Heeft u dat niet door, Sophia wordt heel hard gepest en ik probeer haar te helpen.", antwoordde Yonas snel voor de twee pestkoppen er ook maar een woord tussen kregen. "Hm. Is alles oké Sophia?", vervolgde de leerkracht. Sophia knikte afwezig, maar Yonas schudde heftig zijn hoofd. "Sophia is gisteren weggelopen van huis, voelt zich verschrikkelijk in haar vel omdat ze de hele tijd gepest wordt en jullie te lui zijn om er ook maar iéts aan te doen!", antwoordde Yonas kwaad. Sophia knikte weer en zei: "Ik... nee alles is niet oké, Yonas heeft gelijk." De leerkracht knikte terug en liep verder door de klas. Sophia bliksemde Yonas bijna neer met haar ogen. "Wat doe je?", siste ze hem toe. "Jou helpen", fluisterde hij kwaad terug. "Je bent géén hulp", blies ze. Karl en Ruby lachten hard en zeiden: "'Sof' leer eens hulp aanvaarden. Je hebt al zo weinig vrienden. Wees blij met diegene die je hebt."
YOU ARE READING
Koude oorlog of stille wrede?
Teen FictionDit verhaal gaat over een meisje dat vroeger gepest werd en langzaam probeert over haar trauma's te geraken. Over de kracht van vriendschap, de onvoorwaardelijke steun van familie en bovenal over jezelf ontdekken...
