I remembered the day Yuno and I made a bet. Na kung sino ang unang magkaka-jowa saming dalawa ay magbabayad ng 500 pesos. It's stupid pero ng mga panahon na yon lang ako naging masaya. Natatakot ako na baka sa balang araw ay aabutan mo ako ng 500 pesos. But I can't keep this feeling hidden anymore. I'm willing to let go of these feelings. Dumating na rin ang araw na sasabihin ko sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko. Natatakot man ay kailangan ko itong gawin.
Mismo akong nagpunta sa bahay nila at kumatok mula sa gate. Pero ang katulong nila ang bumunyag sa akin. Nagulat ako sa sinabi nito. Umalis sila? Saan? Puno ng tanong ang isip ko na kailanman ay walang sagot.
I tried to text him but instead I received an ignore from him. Nawala na parang bula. It's been a year since then, I graduate college pero wala ka pa ring paramdam. I can't let go of these feelings I've felt for you Yuno. Kahit na sa huli, ikaw pa rin ang mamahalin ko.
"Excuse me". Habang nakaupo sa bench ay biglang may tumawag sakin.
"Ang tagal nating hindi nagkita". I suddenly saw a familiar face. Napatayo ako sa gulat ng makita ang mukha niya.
"Pasensya na, umalis ako ng hindi sinasabi sayo". Dumating ang araw na nagkita kami.
"But, Here". Nanlaki ang mata ko ng makita ang 500 pesos na inabot niya sakin. Ang masaya kong mukha ay napalitan ng kaba at lungkot.
"Yuno, wag mong sabihing-".
"I like you, Lina, matagal na". I was stunned by what he said. Ang salitang matagal ko ng gustong marinig.
He gave me 500 pesos because he lost in the bet. But for me, we both lost. I will never forget that feeling. I saw his smile and immediately hugged him. Na kahit anong mangyari, until the end I'll still love you.
CITEȘTI
Until the very end, I'll still love you
DragosteI'd waste my time waiting for you other than love someone else. Storm clouds may gather and stars may collide but I'll love you until the end of time. ⚠Taglish story⚠ I tried my best. But it's not enough. I'm sorry. But still enjoy.
