ဦးနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့တွေ့ဆုံမှုက ရိုးရှင်းပါသည်။
ဦးက လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး လူအများချီးကျူးဖွယ်ဖြစ်အောင် မိဘမဲ့ဂေဟာတွေမှာ အလှူလုပ်ရင်း ကျွန်တော်နဲ့ ဆုံခဲ့တာဖြစ်သည်။
ဦးနဲ့တွေ့တုန်းက ကျွန်တော် အလယ်တန်းအရွယ်သာရှိသေးသည်။
ကျွန်တော့်ကိုမွေးစားဖို့ ခေါ်သွားတုန်းက ကျွန်တော်တကယ်ကို အပျော်ကြီးပျော်ပြီးလိုက်လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
ဦးကိုမြင်မြင်ချင်းကျွန်တော်သဘောကျခဲ့တာ။ ဦးက ကျွန်တော့်အပေါ် ဘယ်လိုသဘောနဲ့ ခေါ်ယူမွေးခဲ့မှန်းမသိပေမဲ့ အသက်ပြည့်တဲ့နေ့မှာပဲ ဦးရဲ့ ညစာလေးအဖြစ် ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် လိုလိုလားလား ဆက်သခဲ့သည်။
ပထမဆုံးထိတွေ့မှုပေးခဲ့သူအဖြစ် ဦးရဲ့အထိအတွေ့ကို ကျွန်တော်စွဲလန်းသဘောကျသလို ဦးကလည်း ကျွန်တော်မှ ကျွန်တော် တမ်းတမ်းစွဲပဲဖြစ်သည်။
ကျွန်တော့်အနေနှင့် ဦးရဲ့အချစ်တွေပေါ် ယုံမှားသံသယဆိုတာမျိုး မဖြစ်ရလောက်အောင်ကို ဦးက ကျွန်တော့်အပေါ် ချစ်လွန်း ဂရုစိုက်လွန်းသည်။
"ပြန်အိပ်ဦးလေး ကလေး"
အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းဖို့ပြင်နေသည့် ဂယောင်ဆူးကို ဦးက အတင်းပြန်ဆွဲချသည်။ ဦးအလိုကိုလိုက်ချင်ပေမဲ့ အွန်လိုင်းအတန်းတစ်ခုတက်ရန်ရှိနေသောကြောင့် ငြင်းရသည်။
"အတန်းရှိတယ် ဦးရဲ့"
"ဖျက်လိုက်ကွာ ကလေးနဲ့ ဖက်ပြီးနေချင်လို့"
စကားပြောနေတုန်းမှာပဲ ဦးရဲ့လက်တွေက ဂယောင်ဆူး တင်သားလုံးလုံးလေးပေါ် ပွတ်သပ်နေပြီ။
ဖက်ပြီးနေချင်လို့ဆိုတဲ့စကားကို ဂယောင်ဆူးယုံရင်မှားမှာပေါ့။
"မရဘူး ဦး မနေ့ကလည်း အတန်းဖျက်လာတာ ဦးသိရဲ့သားနဲ့"
ဦးလက်ကိုတွန်းဖယ်ပြီးတာနဲ့ ဂယောင်ဆူးရေချိုးခန်းဝင်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အတန်းတက်ရန် ကွန်ပြူတာရှေ့ထိုင်ပြီး ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
တစ်နာရီသာတက်ရသော အွန်လိုင်းဘာသာရပ်ကို အာရုံစိုက်ပြီး လိုက်ကြည့်နေတုန်း ခြေမမှာခံစားလိုက်ရသည့် စိုစိုအိအိအထိအတွေ့။
စားပွဲခုံအောက် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ခါးမှာ တဘက်ပတ်ထားသည့် ဦးက ဂယောာင်ဆူးရဲ့ခြေမလေးကို ဆွဲစုပ်နေသည်။
