Omzuma dokunan el irkilerek gözlerimi açmama sebep olmuştu. Kafası karışmış bir ifadeyle yüzüme eğilmiş kızla göz göze geldiğimde hâlâ az önce yaşadıklarımın - yaşadığımı sandıklarımın- etkisindeydim.
Fakat gördüğüm rüyanın etkisinden kurtulmam yalnızca birkaç saniye sürmüştü. Kendime geldiğimde ise karşımda bir şey söylemem için cevap vermemi bekleyen kızla konuşamayacak kadar utanmış bir ruh halindeydim.
Yüzüne bakmadan ondan banyodan çıkmasını istedim. Küveti boşaltıp az önce gördüğüm rüyayı düşünmemeye çalışarak hızlı bir duş aldım.
Aşağı indiğimde annemi mutfakta otururken görmeyi beklemiyordum. Elimdeki havluyla ıslak saçlarımı kuruturken gözlerim Luna'yı aramıştı ama görememiştim.
''Erken dönmüşsün. Luna nerde?''
''Evet. Sarah gitmemize gerek kalmadığını söyledi. Sonra da kamyonetten inmeye çalışırken düşüp bileğini incitti. Luna'dan gelip bize yardım etmesini istedim. Ama o da yardım etmeye çalışırken çamura bulandı. Üstünü değiştirmeye çıkmış olmalı.''
O rüyanın hemen ardından onu görmüş olmak daha da mahcup hissetmeme sebep olmuştu. Şimdi de banyodan onu kovar gibi göndermiş olabileceğimi düşünüp bana kırılmış olma ihtimali yüzünden rahatsız hissediyordum.
Ama üzerindekileri değiştirip aşağı indiğinde bir sorun yokmuş gibi gözüküyordu. Hatta hâlâ kızgın olup olmadığımı anlamak için gözlerime kısa bir bakıl attıktan sonra ona gülümsediğimi görüp rahatlamıştı.
Ortada bir sebep yokken kendi suçluluk duygum yüzünden ona çıkışan ben olmama rağmen yanlış bir şey yapmış gibi davranan oydu.
Beraber son yemeğimizi yedikten sonra valizlerimi alıp alt kata indik. Annem külüstür kamyonetiyle bizi hala alanına bıraktı. Ayrılırken Luna'ya sıkı sıkı sarılıp onu çok sevdiğini, kısa bir süre sonra onu tekrar görmek istediğini söyledi. Luna'ya beni tekrar buraya gelmeye ikna etmesi konusunda telkinde bulunurken ''Zaten Betty'min senden başkasını dinleyip yaşlı annesini tekrar görmeye geleceğini sanmıyorum.'' demeyi ihmal etmemişti.
Annemin, Luna'yla aramdaki şeyi benim sandığımdan daha anlamlı ve daha değerli bir şeymiş gibi dillendirmesi şaşırmama sebep oluyordu. Fakat kolları arasındaki küçük kızın parlayan gözlerine ve sevimli gülümsemesine bakınca bunları duymuş olmaktan mutlu olduğunu anladığım için herhangi bir düzeltme yapmak istemedim.
Eve dönerken tüm uçak yolculuğu boyunca odamda bulduğu çocukluk günlüğümü okuyup durmuştu. Ara ara kendi kendine gülüyor, bazı yerlerde şaşkınlıkla kafasını kaldırıp yüzüme bakıyordu.
Normalde hayatımdaki insanların hakkımda kişisel şeyler bilmesinden hoşlanmazdım. Fakat onu büyüdüğüm eve götürüp annemle tanıştırdığımda bu sınırı çoktan aşmıştık. Fakat herhangi bir rahatsızlık ya da huzursuzluk hissetmiyordum.
hayatımdan kısa süre sonra çıkacak ve belki de bir daha asla görmeyeceğim bir bir insandı sadece. ayrıca ne kadar kısa bir süredir onunla tanışıyor olsak da, ne kadar şimdiye kadar karşılıklı olarak gerçek anlamda hiçbir konuşma yapmamış olsak da, hakkında geçmişiyle ya da kim olduğuyla ilgili hiçbir şey bilmiyor olsam da bana zarar vermeyeceğini biliyordum. Zaten istese de veremezdi aslında. Hatta bu yüzden ona karşı, diğer insanlarla arama koyduğum o savunma kalkanını koymaya gerek görmemiş olmalıydım.
Eve döndükten sonra birkaç gün boyunca o gün banyoda uyuyakaldığımda gördüğüm rüyaları görmeye devam ettim. Regl dönemimin yaklaştığını ve hormonlarımın normalden yüksek seviyeye çıktığını kendi kendime hatırlatıp rahatlamaya çalışıyordum.
