The Foresight

PANG-APAT

WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS THE CULT RITUALS. PLEASE SKIP THIS.

------------------------------
Narrator Point of view

Halos magkagulo ang mga tao ng sumapit ang alas-onse ng gabi. Ang mga tao ay may suot na itim na talukbong. Isa-isa silang may hawak na mga kandila papunta sa mismong lugar kung saan nangyayari ang bawat ritwal.

Napalingon si Rosa sa kanyang ina na masyadong masaya sa nangyayari. Hindi alam ni Rosa kung ano nga ba ang nangyayari sa kanyang ina. Daig pa nito ay nasapian mismo ng isang masamang espiritu. Nawalan na rin ito ng konsensyang gumawa ng mali.

Nanginginig si Rosa ngunit nilakasan niya ang kanyang loob. Kailangan niyang makaalis mismo sa lugar na pinagdalhan sa kanila kasama ang kanyang kapatid na si Maribel.

"Nakakatuwa na magkakasama pa rin tayo! Aking mga kapatid," malakas na sabi ng pinuno nila.

Tanging ang ilaw lamang ng mga kandila ang nagbibigay ilaw sa mga tao. Tahimik ang mga miyembro dahil nagsasalita ang kanilang pinuno.

Napasulyap si Rosa sa mga miyembro at humihiling na kahit isa ay may makita siya na may ayaw rin sa ginagawa ng kanilang samahan ngunit wala. Wala siyang matagpuan.

"Kinagagalak ko parati na makasama kayo, sa ating pagpupulong. Alam ko naman na kayo rin," nakangiting sabi ng pinuno nila. Nakaupo ito na parang isang hari.

Nakaramdam si Rosa ng galit ng nakita niya ang pinuno. Hanggang ngayon ay hindi niya matanggap ang mga pinaggagagawa nito sa kanya. Maraming kababaihan ang ginalaw nito habang ginagawa ang ritual sa harapan ng mga miyembro at isa na siya roon.

"Para kay ama!" sigaw ng pinuno at nagsisigawan na rin ang mga miyembro.

"Para kay ama!" sigaw nilang lahat. Isa-isang nilabas ang mga babaeng miyembro ng samahan. May ibang nanginginig sa takot dahil hindi nila alam ang gagawin sa kanila at may iba na parang malaking karangalan ang mapili upang maging isang hain sa pekeng diyos na sinasamba nila.

"Halika rito!" sigaw ng kanilang pinuno. Nanginginig ang disi-nwebe na babae sa takot kaya sumenyas ang pinuno na kaladkarin siya papunta sa harap nito.

"Ma! Tulungan mo ako!" sigaw ng babae sa kanyang ina na nasa harapan. Nakatingin  lamang ang ina niya sa kanya na parang wala itong pakialam sa nangyayari sa kanyang anak.

Blangko ang mga mata nito at daig pa ang nahipnotismo dahil wala man lang reaksyon ang mukha nito.

"Iha, huwag kang matakot! Bagkus ay dapat matuwa ka na isa ka sa magiging alay mismo sa ating ama," nakangising sabi ng kanilang pinuno.

Napakuyom ng kamao si Rosa. Naalala niya ang lahat ng nangyari sa kanya ng araw na paglapastanganin siya ng kanilang pinuno sa tapat ng mga miyembro. Halos mawalan siya ng ulirat na halos habang umuulos ang pinuno sa kanyang gitnang parte ay may sinisigaw naman ang mga nakakanood.

"Ayaw ko po! Maawa na po kayo sa akin!" sigaw ng babae ngunit itinali lamang siya ng mga lalaki. Ang kalahati ng kanyang katawan ay nakahiga habang ang kanyang dalawang paa ay magkahiwalay na nakapatong sa isang sandalan.

Mas lalong nanginig sa takot ang babaeng dalagita. Hindi niya kakayanin ang gagawin sa kanya. Gusto niya ng makaalis sa kulto na ito ngunit nahuli siya ng kanyang ina kaya ipinasok siya sa mga alay sa pekeng diyos nila.

"Ma! Tulungan mo ako! Ayaw ko. Maawa na kayo sa akin!" sigaw niya ng hinaklit ng pinuno ang manipis niyang puting kasuotan. Nagsisigawan ang miyembro at hindi matanggap ni Rosa ang kasiyahan sa mukha ng ina niya.

Pinatay ang mga kandila ng bawat miyembro at saka binuksan dalawang itim na kandila na malapit sa isang estatwang hayop.

"H-Hindi, maawa na po kayo!" umiiyak na sabi ng dalagita ngunit tanging paghagulgol lamang ang kanyang nagawa ng wala awa siyang nilapastangan ng kanilang pinuno.

Napapikit si Rosa, gusto niyang takpan ang kanyang tenga habang naririnig ang pagmamakaawa ng babae na itigil ang ginagawa sa kanya.

Nagsimulang magsalita ang mga miyembro ng dasal na gawa sa latin. Napakagat si Rosa sa kanyang labi dahil pinipigilan niya ang mapahikbi sa nangyayari.

"Ahh! Tama na po!" hiyaw ng babae ng walang ginalaw siya ng lalaking pinuno nila. Ngunit hindi ito tumigil, umuungol pa ito habang umaatras abante sa kanyang gitna.

"Para kay ama!"

"Mabuhay ang ama!" Sigaw ng mga myembro sa pekeng diyos nila.

"Ahh!" Sigaw ng pinuno ng narating niya ang kasukdulan.

Ang babaeng dalagita naman ay nanginig ang katawan. Nakatingin lamang ang mga miyembro sa hubad na itsura ng dalagita.

"Mama! Bakit mo nagawa sa akin ito?" umiiyak na sabi ng dalagita. Napasulyap si Rosa at nakita niya ang nanay ng babaeng iyon na unti-unting lumunok.

"Dahil ito ay para kay ama! Dapat mong tandaan iyon, kailangan natin paramihin ang ating lahi. At ako mismo, ang pinili ng ama. Ako ang kanyang sinugo upang matupad iyon," sagot ng pinuno. Kinuha niya ang isang matigas at mahabang bagay.

Daig pa nito ang ibang tao, masyadong maamo ang mukha nito ngunit daig pa nito ang isang lalaki na walang tama sa pag-iisip.

Hinaplos ng pinuno ang matigas at mahabang bagay na iyon. Unti-unti niya itong pinasok sa dalagita na mas ikinaiyak ito.

"Ito ay para kay ama! Naiintindihan mo ba? siya ang diyos mo," madiin na sabi ng pinuno saka nagsimulang magdasal na naman ang mga miyembro. Napayuko si Rosa sa mga nangyayari, alam niya na kamatayan ang kapalit sa oras na umalis siya sa kultong kinabibilangan nila.

At mismong ang nanay niya ang papatay sa kanya, isa iyong parte ng kasunduan na ginawa ng pinuno nila. Ang sinumang parte ng pamilya ang umalis sa samahan ay kailangan patayin. Hindi sila pwedeng mabuhay dahil itinuturing silang traydor sa pekeng diyos nila.

"Itigil niyo na po," nanghihinang sabi ng babae ngunit mas lalong idiniin ng pinuno ang bagay na iyon sa kanyang gitna. Masyado na itong nasisiyahan habang nakikita ang pagod sa mukha ng dalagita.

Mas lalong nilabas masok ng pinuno ang matigas na bagay na iyon sa gitna ng babae. Parang pinaglalaruan niya lamang ito na isang manika.

"Mga hayop!" gigil na bulong ni Rosa sa kanyang sarili. Hindi niya matanggap na napunta sila sa lugar na ito matapos mamatay ang kanyang ama.

Napuno ng dugo ng babae ang matigas na bagay na iyon at saka tumigil ang pinuno nila. Nawalan na rin ng malay ang babaeng nasa alayan kaya mabilis na lumapit ang mga gwardiya upang ibalik ito sa kwarto nito.

"Alam na ninyo ang gagawin ninyo," bulong ng pinuno sa kanyang mga gwardiya. Hindi alam ng mga miyembro na pagkatapos ng ganitong ritual ay parang alulong na ang mga lingkod na lalaki ng pinuno sa mga babae.

Alam ni Rosa iyon dahil isa rin siya sa nakaranas na iyon. Napasulyap si Rosa sa mismong lagusan at nanglaki ang kanyang mga mata ng nakita niya si Maribel na may takot sa mga mukha nito.

"Maribel, umalis ka rito," hindi masabi ni Rosa ang salitang iyon sa kanyang kapatid. Napatingin si Maribel sa kanya at sinenyasan niya ito upang umalis at huwag magpakita. Alam niya na sa oras na malaman ng kanilang pinuno na alam ni Maribel ang ginagawang ritwal ay baka patayin ito sa kanilang harap at hindi niya makakaya iyon.