bir şehir yanıyor, dikkat et.
tutuşabiliriz.
işte ilk ateş gözlerine düştü,
sonra dudaklarına'
saçlarının arasına kıvılcımlar doldu ışıl ışıl.
yanıyorsun, yanıyorum, yanıyoruz.
Öncelikle aşağıda anlatılan üçlünün lise hikayesinin gerçekliğini sorgulamaktan ziyade, keyifli bir hikaye olmasına bakın. Böyle bir sistem gerçek olabilir mi, yaşanabilir mi bilmiyorum. Sadece onlara böyle bir anı bırakmak istedim.
İyi okumalar🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Senin güzel dünlerin ve benim unutmak istediğim geçmişim..."
※
Tam yan tarafımda oturan Aren'in adını bilmediğim bir Kore yemeğini benim için ayarlayışını ve benim önümdeki tabağa bırakışını sessizce izlerken, diğerlerinin kendi aralarında girdiği muhabbeti dinliyor ama bir yandan da anlamlandırmıyordum. Zihnim söylenenlere odaklanmamayı seçmişti ve ben de sadece olan biteni izlemekle devam etmeyi tercih etmiştim.
Yoongi masanın başına oturmuş arada bir sohbete katılıyor, daha çok yemek yemek ve önündeki kırmızı şarabı yudumlamakla zaman geçiriyordu. Kaç kadeh içtiğini saymamıştım ama yanında duran üç boş şişenin çoğunu onun içtiğinin farkındaydım, yine de sarhoş olmaya dair tek bir hareketi yoktu, iyi bir içiciydi.
Onun sol tarafında masanın başına Hoseok oturmuştu ve o yüzden de sevimli gülümsemesi ile genelde gençlerle şakalaşıyordu, Seokjin abi onun yanındaydı ve hemen yanında teyzem oturuyordu. Teyzem Utku'yu uyuttuğu için rahat bir şekilde yemeğine devam edebilmesinin yanında sürekli Seokjin abiye dönerek, kendilerine ait ifadelerle eğleniyorlardı.
Teyzemin yanında Namjoon vardı. Teyzem tam karşımda olduğundan onu rahatlıkla görebiliyordum. Arada bakışlarımı ona kaydırıyordum ve o kaygısızca, yemeğini yiyor, sohbetlere katılıyor, şarabını yudumluyordu. Gözleri dönüp bir kere bile gerçekten üzerimde durmamıştı.
Eve geldiği andan beri sohbet etmemişti benimle, bana karşı sorulan sorularda sadece bir anlığına değdiriyordu bakışlarını bana ve ben diken üstünde durduğumdan ona dönüp tam anlamıyla izleyemiyordum bile.
Masanın sağ ucunda oturan Beren, Yoongi'yle sohbet ediyordu. Aren hemen yanımdaydı ve diğer yanımda Jungkook ve Taehyung oturuyordu. Jimin, Taehyung'un karşısına oturmuştu.
Bir anda bu kadar çok insanlı bir masada olmak gerici gelmiyordu aslında. Bu hisse şaşırıyordum çünkü tanımadığım insanların olduğu yerde gerilirdim ama şimdi yaptığım sessizce önümdeki yemeği ayıklamak ve onları dinlemekti.
Hoseok gülüşüme karşılık daha büyük bir gülümseme gösterdi. Ona ve Yoongi'ye hatta Namjoon'a da isimleriyle seslenmem doğru değildi, Seokjin abi ile aralarında çok fark yoktu ve benden büyüklerdi ama yine de onlara isimleri ile seslenmemi sorun etmemişlerdi. Bu yüzden saygı ekleri kullanmamayı tercih etmiştim.
