Gördün mü hiç suyun yanmasını tuzda
Gördüm ben bu yaşam boyu iniltiyi
Büyük bahçelerin küçük içinde
Saksılardan birinde
Gördüm de
Uyurken uyandırılmış gibi
Beni bir sardunya büyüttü belki.
[yeonbin] [txt ships] [txt]
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Vay be." dedi gülüp. Daha çok utançla bezenmiş bir sarkıta benziyordu dudakları.
"Anladın demek."
"Evet." dedim pis kaldırımdaki kurumuş lekelere bakıp.
"Aslında özellikle yeni insanlarla tanışıyorum ki anlamasınlar."
"Eski arkadaşlarımı, sevgililerimi, her şeyi bırakabilmeyi o kadar isterdim ki." dedi çatlamış bir sesle.
"Kendime yeni bir hayat kurmayı."
"Kendime yeni bir hayat kurmayı."
Aynı anda bambaşka sebeplerden dudaklarımızdan dökülen bu sözler onun ağlamasına yetmişti.
"Dizlerine uzanabilir miyim?"
Başımı salladım yavaşça. İki büklüm halde başını çerpi bacaklarıma koydu. Şekerli parfümü, boyadan renk değiştirmiş elleri, koyu uzun saçları şimdi daha da gariban gelmişti gözüme.
Bu toplumda yer edinmek, Afrodit gibi; iğdiş edilmiş bir tanrının taşaklarından doğsanız bile dünyanın en zor şeyiydi artık.
Erkek olmanın kadın olmanın hiç kimse olmanın savaşı vardı artık çorak topraklarımızda.
İnsan olmak neden bu kadar zor dedim içimden ama o duydu gibiydi, ellerim istemsizce Beomgyu'nun saçlarına gitti.
Benden beklemediği aşikar olduğundan ürkekçe başını kaldırdı.
"Niye ağlıyorsun?" dedi yüzüme ayan bir şaşkınlıkla bakıp.
"Üzülme." dedim.
"Sen de üzülme." dedi burukça gülümseyip.
"İçinde sakladığın her ne ise gözlerinden, dudaklarından sızıyor aslında." dedim kendini tamamen bacaklarıma yayarken.
"Gerçekten mi?" dedi toy bir mutlulukla.
"Evet, ilk tanıştığımızda fark etmiştim."
"Hala arkadaş olmak istiyor musun?" dedi tereddüt içinde.
"Sana söyledim." dedim ruhsuzca gülüp.
"Arkadaş olmak için iyi biri değilim."
"Yine de olmalıyız."
"Peki." dedim en sonunda pes edip.
"Ama artık dizlerimden kalk çünkü onlar beni bile zor taşıyor."
Beomgyu'nun neşesi yerine yavaştan geri gelirken ikimiz de o tozlu kaldırımdan kalkıp durağa yürüdük.
"Aslında annem psikiyatriste gitmemi çok istediği için geldim. Onun nezdinde her şey hala düzelebilir."
"Kimliğini kabullenirken en az zararla çıkmak için iyi bir şey aslında."
