Fırtına'nın Umudu

53.BÖLÜM

Merhabalar.

Yeni ve hüzün dolu bölüme hoşgeldiniz...

İyi okumalar dileriz.

💙💚.

~~~
Baran Fırtına'dan.

Duştan çıkınca üzerimi giyerken Seher odaya geldi. Ve bana bağırmaya başladı.

"Boşanabiliriz demek! Bu kadar bıktın mı bizden?! Ben sana ilk geldiğinde demiştim geldiğin yere dön diye!"

Dayanamadım ve bende bağırmaya başladım.

"Yeter ulan yeter! Ben yıllardır acı çekiyorum zaten. Bilmediğim annemin babamın acısını çektim, beni büyüten babamın acısını çektim, gözümün önünde şehit olan kardeşimin, askerlerimin acısını çektim ama hiçbiri.. Hiçbiri senin bana yaptıkların, dediklerin kadar canımı yakmadı. Lan ben olmaz dedim sevme dedim kalbime, canı yanar dedim. Demedim mi sana asker eşi olmak zordur beni her halimle kabul eder misin diye? Görevdi ulan gelmememin sebebi, sizler yerinizde rahat olun, geceleri gözlerinizi rahat kapatın diye gittiğim görevdi gelmememin sebebi. Kolay mı sanıyorsun dağda taşta özlemle yüreğinin kavrulması?! Yaa diyorsun sözümü tutamazsam?! Verdiğim sözü tutamamak beni yakıp kül etti o 3 sene boyunca. Ben her Allah'ın günü işkenceye uğrarken, sana kavuşmanın hayalini kurarken şimdi senin bana bu yaptıkların revamı ulan!? Geldiğim gün öğreniyorum ki, benim birbirinden güzel 3 evladım olmuş bir tanesini de yokluğumda kaybetmişiz daha hissedemediğim, bir kokusunu içime çekemediğim evladımın yokluğu ile sınanmak kolay mı!? Geldiğim günden beri hakkıdır dedim, ne derse desin boynum kıldan ince dedim sustum Seher... Ama yeter bende insanım be kızım yoruldum vallahi yoruldum.. Görmediğim halde kavuşamadıklarımın acısı dinmezken şu yüreğimde, sen benim görüpte kavuşamadığımsın be Seher... Sen söyle ne yapsam diner bu acı? O yüzden sende diyorsun yaa işte yoruldum Baran bıktım Baran diye. Al işte bende yoruldum. Bende bıktım acı çekmekten. En iyisi bitsin.. Bir seher vaktinde esir olan yüreğimiz yine bir seher vaktinde özgür olsun...."

Dediklerim ile dondu kaldı...

Ve ben üzerime tişörtümü giyip odadan çıktım..

Dolan gözlerimi kimse görmesin...

Ben bunca yıl bu kadar acıya katlandım, sustum ama sevdiğimin dediklerine susmuyor kalbim..

Feryat ediyor yüreğim...

İçimden bir ses 'Bu muydu sana reva görülen aşk, aile?' diyor!

İnanmıştım be!

Gerçekten aile oluruz sanmıştım...

Ama yapamadık...

Benim sevdiğim kadın asker karısı olamazmış bunu acıta acıta öğretti bana...

"Baba! Ditme! Sös biy daha yayamasyık yapmayacayıs!"

Oğullarımın ağlayarak bana bağırmasına dayanamadım ve evden çıktım..

Biliyorum onlar çok üzülecek bu ayrılıkta ama ben öldüm zaten..

Öldüm de üzerime toprak atan yok...

Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü...

Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim!

"Baba!"

"Baba ditme!"

Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu.