Profession Series 1: My Significant Dream

34

"He's totally look like you," I whispered. Hindi man ako gaanong maayos dahil sa kalagayan ng anak ko ay para akong nakaahon sa pagkakalunod.

I feel like im breathing again, a normal breathing. I've always wish to act this way. Am i finally saved? Am i finally found?

"I still remember how i wish that our child will look exactly like you, kahit na nasaktan ako. Gusto ko pa ring makita yung mukha mo." I added. Kaming dalawa lang ni Red ang nasa kwarto. Tahimik siyang pinagmamasdan ang anak namin, habang ako naman ay nakahawak sa kamay ni Deeshan at nagkukwento.

"I didn't want to introduce you with this state, I don't really think if i had to introduce you at first." I felt the bitterness from my voice. That's a fact, i don't know if i had to, because i can't properly decide how, when. I'm still asking for a right time, but every time that passed is countable. Hindi ko lang pinapansin, natatakot kase ako.

"You're a great woman," he commented. Nakaramdam ako ng yapos sa puso ko dahil doon. I've wish for this, I always dreaming for this day to come.

"You made it..." He added. I feel the sadness of it. Parang may gusto pa siyang sabihin pero tinikom niya nalang ang bibig niya.

I been so proud for myself for staying strong, for being a foundation of support of Deeshan. I'm proud of my son for becoming a great kid, a kid with patience despite of the absence of his father. He still love him, even if they didn't meet. Even if he didn't know that the father he's longing at is his Teacher Red.

"Finally, The 6 years of being silent, being a coward. I found myself been saved by the haunted memories from my past." I laughs at myself.

Nanatili kaming tahimik habang nagbabantay kay Deeshan, gusto ko man kausapin yung ama niya kung anong balak niya ay hindi ko ginawa, hanggang sa makatulog ako.

***

"Mama!" I feel someone shaking me a bit, kumunot ang noo ko bago nagdilat ng mata.

Sobrang tuwa ko ng makitang masayang nakangiti sa akin ang anak ko habang nasa gilid niya ang Teacher niya. Agad kong dinaluhan ng yakap si Deeshan.

"Oh my god, I'm so worried, Anak!" Naiiyak kong sabi habang nakayakap sakanya.

"I'm fine Mommy, sorry po kung umiyak ka po dahil sa akin." He said. Naramdaman ko ang pagtulis niya ng nguso dahil mukha siyang guilty. Iniharap ko siya sa akin at kinurot ng mahina ang ilong niya, cute.

Lumingon siya sa Teacher niya at ngumiti ng kaunti, "Teacher, huwag po kayong magagalit sa classmate ko po, okay lang naman po ako." Sabi nito at nagbigay pa ng thumbs up sa guro.

Nakaramdam ako ng mainit sa puso ko habang pinagmamasdan silang dalawa, nakita ko rin ang pagpipigil ni Red habang nakatingin sa anak niya. Ayaw niya itong magulat at lalo na at kakagising lang nito.

Ilang minuto ang nakalipas ay dumating rin si Mommy pagkatapos macheck up ng Doctor si Deeshan.  Ang sabi ay pwede na siyang mailabas at wala namang serious impact sa loob. Kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag at makakauwi na rin kami.

Ilang beses na pilit pinapasabi ni Mommy kung sino ang tumulak sa anak ko, pero ang anak ko ay tikom ang bibig at nililihis ang usapan. Kaya walang nagawa si Mommy kundi sumuko sa pangungulit at pinagbalatan nalang ng prutas ang apo.

"Hoy! Bakit ngayon ka lang sumagot!" Therese called me. Nasabi ko kase kanina ang nangyari kay Deeshan, hindi ko alam ang gagawin dahil dati kapag nagkakasakit ng lagnat si Shan ay nagpapanic ako, buti nalang at nandoon si Therese.

"The hobby of raising your voice is still there, Reese." I feel Red beside me and i saw him squinted his eyes to Therese.

Napahawak sa dibdib niya si Therese habang nakatingin sa katabi ko, mukha siyang nakakita ng multo. "Putangina!" She uttered.

"Your word!" I accused her with glaring eyes. Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy sa ginagawa niya. Nangunot ang noo ko.

"Sa sobrang pag-aalala ko, nagbook ako ng flight pauwi." Saad niya bigla.

Bigla akong naexcite dahil doon, ilang taon na rin kase siya sa ibang bansa. Halos sumunod siya after ng ilang linggo kong pag-alis.

"Uuwi ako for good, ang lonely ko rin naman kase rito! Namiss ko na rin yung pagkain sa pilipinas!" Nagrereklamo niyang sabi.

Nagkwento siya habang nag-iimpake, nasa gilid ko naman si Red na nakikinig at nagtatanong about sa pinagdaanan namin sa ibang bansa. Syempre sinagot 'yon ng magaling niyang pinsan. Pati tungkol sa mga lalaking nagkakagusto sa akin ay kinuwento niya na rin. Wala siyang pinalampas at mahigit isang oras rin kaming nag-usap.

"Red, humanda ka sa akin pag-uwi ko ha!" Therese threatened him once again. Natatawang umiling ang lalaki dahil naiisip niya sigurong nababaliw nanaman ang kanyang pinsan.

***

Pagkatapos nun ay nag-ayos na kami para madischarge si Deeshan sa hospital. Inasikaso rin naman ang kailangan niya.

Nauna naman na si Mommy dahil magpapahanda raw siya ng pagkain. Inimbitahan niya rin si Red na siyang kinatuwa ng anak ko.

Mayroon silang bond na hindi ko maipaliwanag, dahil na rin siguro mag-ama silang dalawa.

"I'll drive," Red told me, I just nod and took the shotgun seat. Bago ako umupo ay siniguro ko munang maayos ang anak ko sa backseat.

Red started the engine, his driving skill were smooth like before. Nakapatong ang isa niyang kamay sa gawi ng bintana, habang isang kamay ay nakahawak sa steering wheel. Nadedepina ang ugat niya sa kamay kada minamaniobra niya ito.

Nag-iwas ako ng tingin at tinuon ang pansin sa tanawin sa labas ng bintana.

"Mama, Why Papa didn't visit me?" My son asked me.

I took a side glance at Red who's look stiffened on his seat. I look at my son and smiles sweetly.

"Your Papa visit you, Anak" I told him, I managed to smile despite of the feeling inside of me.

His face brightened up and he smiles at me widely, "Really, Mama? Can i meet him na? Please, Mommy!" He even gave me a puppy eyes.

Nakangiti akong inalalayan siya palabas ng makarating na kami sa bahay. Hindi siya mapakali dahil gustong gusto na niyang makita ang ama.

I look at Red who's watching us with gentleness, namumungay ang kanyang mata habang nakangiti.

Para namang kinabayo ang puso dahil sa lakas ng pagtibok nito.

"Deeshan, anak. Your Papa is here." I carefully told him.

Bumitaw siya sa hawak ko at gulat na nakatingin sa akin. "Where po? Nasa loob po, Mommy? Let's go inside na po!?" Bibo niyang sabi.

Umiling ako at hinawakan ang kanyang mukha, I squatted so our eyes will meet. Kinakabahan ako, pero mas lamang ang kasiyahan sa puso ko.

"Your Papa is in your back, Cole." I told him. He slowly turned his head on his father. Gulat rin si Red dahil sa sinabi kong iyon, na para bang ito ang unang beses niyang narinig ito sa akin.

Dahan dahang lumapit si Deeshan kay Red habang nakakapit ng mahigpit sa laylayan ng kanyang damit.

"P-papa!" Deeshan cries hardly on his father arms. Binuhat siya ni Red habang nakakapit ito sa leeg niya at umiiyak ng malakas.

"Sorry baby... Papa is here na," Red consoling his son while giving him a kisses on it's temple.

Nanonood lang ako sa kanilang dalawa habang namumuo ang luha sa aking mga mata.

Kinukusot kusot ni Deeshan ang kanyang mata habang idinantay ang kanyang ulo sa kanyang ama. He look so clingy and i love to see him happy with his father's arm.

"I love you, Papa" Deeshan told him.