Het onbekende

4

De zolderdeur heeft een grote ijzeren klink in de vorm van een leeuw. Als Henrie hem vastpakt krijgt hij een flinke schok. Hij deinst achteruit. Alwin vangt hem nog net op tijd op, voor hij ruggelings van de trap valt. Henrie verzameld al zijn moed. Hij schudt de spanning van zich af en probeert het nog eens. Voorzichtig brengt hij zijn hand weer naar de klink, ditmaal met de mouw van zijn pyjamajas over zijn hand. De kou van de deurkruk trekt door de stof heen. Voorzichtig draait hij aan de klink. De deur glijdt met een vloeiende beweging open, maar met een gekraak en gepiep alsof hij honderden jaren oud is. Het geluid van de voetstappen verstomt.

Voorzichtig sluipen ze de zolder op. Alwin voelt langs de deurpost en vindt een touwtje. Hij knipt de lamp aan. De zolder staat vol rijk versierde, mysterieuze houten kisten, die honderden jaren oud lijken. Henrie voelt een aan dekstel. De kist wil niet open. Hij wrikt aan het deksel. De lamp begint te flikkeren en valt uit. Alwins moeder gilt. Er klinkt een dreun, alsof ze valt. "Marieke, wat is er, is alles goed met je?" roept zijn vader. Het blijft doodstil en donker. Als het licht weer aanspringt zijn alleen Alwin en zijn vader nog op zolder.