"Ga kijken waar je moeder is!" beveelt zijn vader. Alwin vliegt naar beneden. Hij kijkt in alle kamers, maar zijn moeder is nergens te vinden. In de keuken is ze niet. In de achtertuin ook niet. Alwin sprint door het huis naar de voortuin, maar ook daar is ze niet. Hij begint te huilen.Terwijl de tranen hem over zijn wangen stromen holt hij terug naar zolder om zijn vader te vertellen dat hij haar nergens kan vinden. Maar zijn vader luistert niet naar hem. Hij staat met een vreemde blik in zijn ogen voor de versierde, antieke kisten.
Hij pakt een deksel er begint er verwoed aan te trekken. Weer flikkert de lamp. En weer valt het licht uit. Na een paar seconden die een eeuwigheid lijken te duren, hoort Alwin zware voetstappen. Hij verstijft. Een koude tocht blaast over de donkere zolder. Zijn vader geeft een harde gil. "Pappa?" fluistert hij voorzichtig, maar hij krijgt geen antwoord. De lamp springt weer aan en Alwin is alleen. Hij gaat rillend op de grond zitten. Het hout van de kisten glanst zacht. Hij begint ernaar toe te kruipen maar bedenkt zich. Hij springt op en vlucht de zoldertrap af. In zijn pyjama, op blote voeten snelt hij door de donkere straten naar het huis van zijn beste vriend. Na een tijdje op de deur bonken wordt er open gedaan. De vader van zijn vriend merkt dat Alwin helemaal in paniek is en laat hem binnen.
YOU ARE READING
Het onbekende
Short StoryAlwin is een normale stadsjongen van 16 die naar school gaat, veel vrienden heeft en vaak leuke dingen doet, zoals sporten. Hij houdt van tekenen en is daar ook goed in. Zijn vader werkt in een groot kantoren-complex en zijn moeder werkt bij een kin...
