THE SUNSET OF OUR LOVESTORY (Scenery #1)

Prologue

Ang iba't ibang mga kulay sa langit dito'y pumapalibot. Ang mga berdeng puno na sa tuwing sariwa ang hangin ito'y sumasayaw at umiindayog. Ang bughaw na alon ng dagat na siyang mas nagpapaganda sa tuwing ang araw ay papalubog.

All those things that represent the beauty of the sunset gave all the things I needed when I'm alone. Its calming, peaceful, and perfect ambiance was enough to say that I, again, was fine.

With all those things to see and to feel, it became my most favorite part of the day- the sun setting down. It simply reminds me that no matter how hard and painful my day went, there's still the sunset to always remind me that I made it; living for today and another chance for tomorrow.

"Shut up, Kraine," I impatiently said to my friend that keeps on bugging me about something since morning.

"Sige na kasi. Samahan mo na ako, Seika," pagmamaka-awa niyang muli.

"Ano ba kasi 'yon?!" Iritadong tanong ko.

"Samahal mo ako do'n sa Engineering Depart-"

"Oh, gago, 'wag kang umiyak, ah," natatawang sabi ko dahil mukha na siyang paiyak eh. Pa'no ba naman kasi hindi na maipinta 'yung mukha niya, talagang naiiyak na, eh.

"Eh, tangina kasi ni Lix. Nando'n daw sa Engineering Department si Sol. Sabi niya may binibigyan daw ng cupcakes and cookies si Sol do'n. Alam mo namang crush na crush ko 'yon eh..." Parang batang nagsusumbong na aniya.

Crush pa sa lagay na 'yon ang tingin niya? Eh, may binibigyan lang ng cookies 'yung tao, susugod na.

"Fine, fine. Kawawa ka naman, you look like you're about to cry." Pumayag na ako, dahil bukod sa vacant ko ng dalawang oras, kawawa naman 'yung itsura niya, paiyak na eh. Hindi naman ako gano'n kasamang kaibigan para hayaan 'yung kaibigan kong umiyak nang dahil sa babae. Medyo lang.

Pagkapasok na pagkapasok ni Kraine sa room nila Lix- kung 'asa'n nando'n 'yung crush niya- sinalubong niya ng suntok si Lix, making everyone gasp in surprise because someone just interrupted their class. Maging ako ay hindi inaasahan ang ginawa ng gago kong kaibigan. Ano na naman kayang rason nitong gago na 'to.

"Tangina mo talaga, p're," gigil na sabi ni Kraine kay Lix. "Gago ka! Sabi mo nandito si Sol kasi may binibigyan siya ng-" He wasn't able to finish his sentence because he saw his crush infront of the class. Nakakahiya, pucha, para siyang bata. Bukod sa nakakahiya na nga, tanga pa.

My hand automatically flew to the neckline of my jacket and hid the half of my face and proceeds to go out, acting as if I do not know them.

He immediately covered his whole face with his palm at agad na tumalikod sabay takbo papunta sa labas.

Literal na tanga talaga 'tong isang 'to. Hindi na natuto sa mga pang-uuto ni Lix.

Every HRM students are roaming around the campus. I think it's about their survey, a project for the upcoming intrams, like, pinapatikim sa mga estudyante 'yung luto nila, and then sasabihin ng mga estudyante ang kanilang komento. Pero dahil isang likas na tarantado si Lix at alam niya kung pa'no pasunurin at papuntahin si Kraine dito, ginamit niya ang pangalan ng babaeng hina-hangaan ni Kraine. And if you are wondering kung para saan 'yung ginawa niyang pagpapapunta kay Kraine dito, well...

"Mr. Layco! Mr. Laguartilla! Ms. Ferova! Kayo na namn! Out of my class! Now!" Sigaw ng professor na naka-assign kina Lix. Ang masahol pati ako nadamay.

Mga punyeta talaga.

Habang naglalakad kami papunta sa hindi-namin-alam-kung-saan, hindi matigil sa pagtawa si Lix, while Kraine keeps on murmuring about something...

"BWAHAHA. Putangina, solid no'ng suntok mo, bro. Aray... pucha." Daing ni Lix nang sumakit ang cut niya sa labi, ngunit dahil siya si Lixzier tumawa siyang muli.