Warning: Implied Mature content in some parts
< ဘယ္ characterရဲ႕POVမွ မဟုတ္ပါ >
" မင္း ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူးေလ Vegas...ဒီလို...မင္း ဒီလိုေတာ့မလုပ္သင့္ဘူး! "
လက္ထဲ ခပ္ၾကာၾကာေနရာယူေနခဲ့တဲ့ေသနတ္ကို Peteတစ္ေယာက္ နာက်င္စြာနဲ႕ ခပ္တင္းတင္းညွစ္လို႔ ၿမဲေနေအာင္ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္လို႔ မ်က္ရည္မိုးေတြၿပိဳေနဆဲမ်က္ႏွာကေတာ့ ေအာက္ကိုငိုက္စိုက္ခ်ရက္သားနဲ႕ေပါ့။
" ...Pete "
Vegasက ခ်စ္ရသူရဲ႕အမူအရာေတြကို ထိတ္လန့္တႀကီးနဲ႕ ေငးစိုက္ၾကည့္လာတယ္။ မစဲေသးတဲ့တိုက္ပြဲဆီက ရလာတဲ့ ေသြးေစးေတြနဲ႕ ေခြၽးစတခ်ိဳ႕က မီးခိုးေရာင္ရွပ္အက္်ီေပၚ စြန္းထင္ရစ္ေနၿပီ...
" ပစ္လိုက္!!! မင္းကိုယ္မင္း သိပ္ၿပီးသတၱိေတြရွိေနတယ္ထင္ရင္ ပစ္လိုက္!!!! " Porscheက လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေထာက္လို႔ ေျမႀကီးေပၚ အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို မ ထူေနရင္းကေန ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလာတယ္။ Peteရဲ႕ေသနတ္ေျပာင္းဝက Porscheရဲ႕ေခါင္းဆီ ဦးတည္ရက္သား။ အသိစိတ္ေတြကေတာ့ ေမာင္းတံေပၚတင္ထားတဲ့လက္ညိုးေပၚမွာ အလုံးစုံရွိမေနေလဘူး။ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေသာအသိစိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ခုခံတြန္းလွန္ေနရတုန္းမို႔...
" Pete...ေသနတ္ကို အရင္ခ်လိဳက္ပါကြာ " Vegasက ၾကားဝင္လာၿပီး အက္ရွရွအသံတစ္ခုနဲ႕အတူ စကားဆိုလာေတာ့...။
" မင္း ငါ့အနားကိုကပ္မလာနဲ႕! " Peteက ေဒါသေတြကို ဆက္ၿပီးခ်ဳပ္တည္းေနဖို႔စိတ္ကူးမရွိေတာ့ပုံပဲ။ သူက ေရွ႕ဆက္တိုးမလာဖို႔ အခ်က္ျပတဲ့အေနနဲ႕ ေသနတ္ကို Vegasဆီပစ္မွတ္ေျပာင္းၿပီး ခ်ိန္႐ြယ္လိုက္တယ္။ Peteရဲ႕ဗလာက်င္းေနတဲ့မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ Vegasက တုန့္ခနဲၿငိမ္သက္သြားတယ္။ အဲဒီမ်က္ဝန္းေတြက သူ႕အေနနဲ႕ မ်က္စိေရွ႕ကလူအေပၚ ဘာခံစားခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမွ မက်န္ေတာ့သလိုပဲ။ ဘာဆိုဘာမွေပါ့...
" ကိုယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္... "
Vegasရဲ႕ေလသံက ေနာင္တတရားေတြအျပည့္နဲ႕ပဲ။ ခ်စ္ရသူရဲ႕ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြဆီကေန အၾကည့္လႊဲပစ္လိုက္ရတာက အသည္းကြဲရတဲ့ေဝဒနာကို ဆက္ၿပီးမခံစားခ်င္ေတာ့လို႔...။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ သူ႕ေၾကာင့္...သူကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္ပဲ Peteက အခုလိုျဖစ္သြားရတာ။
