Do you still love me?

Κεφάλαιο 25

Χάρρυ
Ένιωθα ένα κενό από την στιγμή που είχα φύγει από το σπίτι της Τζέιντ, είχε έρθει και είχε καταλήψει κάθε μέρος του σώματός μου, το είχε μουδιάσει.

Τα μάτια μου ήταν κολλημένα στο ποτήρι στα χέρια μου με το ουίσκι. Το στριφογύριζα πάνω στο τραπέζι του σπιτιού μου. Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να με κάνει να ξεχάσω την εικόνα της Τζέιντ με το δαχτυλίδι, ούτε το ίδιο το ποτό. Ακόμα η εικόνα στριφογύριζε στο μυαλό βασανίζοντάς με.

Είχα σκεφτεί πως αυτή ήταν η τιμωρία μου για όλο όσα της είχα κάνει. Πως δεν θα μπορούσε να της αξίζει κανένας σαν εμένα. Της αξίζει ότι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο και αυτό προφανώς δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ εγώ, γιατί εγώ ήμουν πάντα αυτός που την πλήγωνε, που την έκανε να κλέει, που την παράτησε. Δεν θα μπορούσα ποτέ να της αξίζω.

Έφερα το ποτήρι στα χείλη μου και ήπια μία αρκετά μεγάλη γουλιά, νιώθοντας το εσωτερικό μου να καίει. Ήταν η τιμωρία μου όλα όσα υπέφερα τώρα, επειδή την παράτησα τότε. Μία τιμωρία που άξιζα, αλλά ταυτόχρονα ήταν και η πιο βασανιστική από όλες.

Θα έβλεπα την Τζέιντ συνέχεια, γιατί δεν θα έκανα ποτέ πίσω από την ανατροφή του Μαξ, αλλά η Τζέιντ ήταν πιο όμορφη από ποτέ και κάθε φορά που την έβλεπα ένιωθα μία τεράστια επιθυμία να την φιλήσω, να την ακουμπήσω, να την κρατήσω στα χέρια μου...

Έφερα για ακόμα μία φορά το ποτήρι στα χείλη μου τελειώνοντας όλο το περιεχόμενο για τρίτη φορά αυτό το απόγευμα. Έπιασα το ακριβό μπουκάλι ουίσκι στα χέρια μου και γέμισα το τέταρτο ποτήρι για απόψε.

Κι όμως η Τζέιντ δεν έβγαινε από το μυαλό μου. Η Τζέιντ δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ ξανά δική, θα παντρευόταν κάποιον άλλον.

Πριν προλάβω να αρχίσω το ποτό μου, από τις σκάλες ακούστηκαν βήματα, αλλά αδιαφόρησα. Είχα φτάσει ήδη στην μέση το ποτό μου, όταν η Άσλεϊ εμφανίστηκε μπροστά μου. Φορούσε τις πιζάμες της, το πρόσωπό της ήταν φοβερό θυμωμένο. Κοιτούσε κατευθείαν μέσα στα μάτια σαν να ήταν έτοιμη να με κάψει από το θυμό της, αλλά η Άσλεϊ ήταν το τελευταίο άτομο που με απασχολούσε σήμερα, όποτε συνέχισα να πίνω.

Η Άσλεϊ έφερε τα χέρια της κάτω από το στήθος της και τα μάτια της τώρα μπορούσαν να με δολοφονήσουν με τα ίδια της τα χέρια. «Αρχίζω να πιστεύω ότι παντρευτεί έναν αλκοολικό.» Είπε κοιτάζοντάς με με αηδία, από το χέρι μου που κρατάει το ποτήρι μέχρι το πρόσωπό μου.