VERA

9. BÖLÜM

Kolumdan dürtülmem ile hızla gözlerimi açtım. Feda önüne döndüğünde arabadan kontağı çıkartıp camları kapatırken etrafa baktım.

Büyük bir özel hastanenin önündeydik.

"Hadi in arabadan."

Feda kapısını açtığında arabadan inip tekrar kapttı. Benim kapıma geldiğinde hala arabadan inmemiştim. İnmeyecektim.

Kapımı açıp kafasını uzattı.

"Hadi Vera."

Başımı olumsuz anlamda sallayıp önüme bakmaya devam ettim.

"Vera sadece bir psikolog ile konuşacaksın ve çıkacağız."

Ağlamaklı bir ses ile Fedaya döndüm.

"Ben istemiyorum Feda. Lütfen eve gidelim."

Feda derin bir nefes alıp etrafına baktı.

"Sen mi çıkıyorsun ben mi çıkarayım?"

Dolu dolu gözlerle Fedaya baktım.

Bu arabadan inmek, o hastaneye girmek istemiyordum.

"Lütfen Feda bugün kendimi iyi hissetmiyorum bırak beni biraz toparlanayım."

Feda uzun uzun baktıktan sonra inatçılığına devam etti.

"Vera in şu arabadan."

Sol gözümden bir yaş damladığında sustum. Başımı öne eğdim.

"Sadece konuşup çıkacağız Vera hadi."

Ellerimle oynamaya başlarken Fedanın derin bir nefesi daha kulaklarıma geldi.

Sinirleniyorum der gibi yüz hatları bas bas bağırırken oralı bile olmadım.

"Bu halde insanların içine çıkmak istemiyorum. Hem ben gitmem doktora falan."

Feda kapıyı dövercesine sertçe kapatıp şöför koltuğuna geçti.

"Bundan sonra bende hiçbirşey isteme Vera."

Parmaklarımla oynamaya devam ederken arabadan gelen ses ile oldukça hızlı gittiğimizin farkına varmıştım.

"Yavaşla biraz."

Feda daha da hızlanmıştı. Emniyet kemerimi takıp arkama yaslandım.

Hızlı hızlı geçen ağaçlar ve arabalar korkumu arttırıyordu.

"Feda yavaşla."

Nefesimi tutup gözlerimi kapattım.

Feda hala son sürat devam ediyordu.

"Ya sen ne yapmaya çalışıyorsun yavaşla dedim duymuyor musun?"

"Duyuyorum ama umursamıyorum seni ve dediklerini."

Emniyet kemerini sıkıp Fedaya karşılık verdim.

"Ne bu sinir ne bu tavır Feda ben anlamıyorum. Tamam benim için çok iyi şeyler yapmaya çalışıyorsun ama ben istemiyorum. Kendimi hazır hissetmiyorum."

Gözlerimi açıp Fedaya baktım ve devam ettim.

"İstediğin kadar hızlan, istediğin kadar tehdit et ama bana zorla asla birşey yaptıramazsın."

Evin sokağına girdiğimizde Feda kapının önünde durdu.

"İn."

Arabanın kapısını açıp indim. Tam kapıyı kapatacakken Feda hala arabada bekliyordu.

"Sen gelmiyor musun?"

"Bu gece gelmeyeceğim birşey olursa korumalar ve hizmetliler var. Yardımcı olurlar."