Back Step -tk

0.9 arkadaş olmayan arkadaşlar!

Namjoon ile yine bir kafedeydik, neden sizce? Evet.
Yine dalton kılıklılar bizimle konuşmak istiyordu ve üstüne üstlük gelirken de beraber gelmiş ve kafeyi beraber seçmiştik pardon- onlar seçmişti ben bu işten kesinlikle haz etmiyordum!

Gelirken boş boş muhabbet etmişlerdi, havadan sudan konuşmak Namjoon'un ne zamandır dikkatini çekiyordu?

"Jungkook bu kadar endişelenme ısırmayız biz."

Göz çevirerek Yoongi denen herife baktım.
"Neden okul çıkışı apar topar buradayız biz!!"
Ve neden ben bu kadar çabuk ikna oldum ki? Keşke ara sokaklara girip kaybolsaydım kafeye getirecekleri bir Jeon olmazdı!

"Sadece merak ediyorduk da... Siz nereye gittiniz? Daha doğrusu Taehyung seni nereye götürdü?"
Oturduğu sandalyeden hafifçe masaya eğildi.

Bu soruyla kaşlarım çatılmıştı.
"Taehyung size cidden hiç bir şey söylemedi mi?"

"Hayır diyoruz işte hayır! Bizimle son zamanlarda konuşmuyor bile! Bu yüzden sana geldik."

Uzunca bir iç çekip sakinleştim.
"Otele gittik ve geldik bu kadar."

Seokjin söze daldı.
"Başka hiç bir şey yapmadınız mı?"

"Sabah hazır noodle yapıp yedik bu kadar! Daha ne yapmış olabiliriz!?"

Yoongi elini çenesine koydu.
"Tuhaf..."

"Tuhaf olan ne?"

"Taehyung daha önce hiç bardakiler dışında kendisi otel tutmamıştı..."

Demek o yüzden arabada yarım saat oteli anca tutmuştu. Bide üstüne yanlış tutmuştu!!

"Fark ettiysen Taehyung hazır noodle yapmayı bile bilmiyor."

Meraklı bakışlarından belliydi zaten.
"Neden?"

"Takıntısı var, evde bir şeyler pişmesini istemez bu yüzden hep sipariş veriyor."

Başımı salladım. Gerçekten Taehyung'un her şeyi garipti. Onu anlayamıyordum.

"Bu arada..." Yoongi Namjoon'a dönüp konuşmaya devam etti"...biz üçümüz bir arkadaş gurubu kurmaya karar verdik sen ve Taehyung dahil-"

"Bekle! Bekle! Ben nefret ettiğim biriyle arkadaş gurubu kurmam! Ve onun arkadaşlarıylada!"

Yanımdaki sandalyede oturan Seokjin birden üstüme çullandı.
"Kendi nefret ettiğin huylarınlada beraber yaşıyorsun salak! Ne var buda?"

"Bunu zaten ikinizi gözetleyip fazla kavga etmeyin diye yapıyoruz çünkü son zamanlarda Taehyung çok ileriye gidiyor."

"Siz..." Bakışlarımı ikisindede gezdirdim "Neden onu gözetleme ihtiyacı duyuyorsunuz?"

"Çünkü kendini kaybediyor işte! Bunu fark etmemen imkansız!"

"İyide neden?"

"Bunu ondan öğrenmelisin, bize düşmez bu.
Hem o sinirli biri, birden patlıyor ve sonra çok pişmanlık hissediyor."

"Pişmanlık hissediyorsa neden vuruyor o zaman amına koyayım?!"
Anlamıyordum gerçekten!

Seokjin elini çenesine koyup düşündü.
"Aslında... Bu onun birazda sevgi dili belkide. İlk arkadaş olduğumuz zamanlarda ev ekonomisine katkı için karpuz alıp gelmişti ama... Benim kafamla parçalara bölmüştü sonra karpuz savaşı yapmıştık bütün evde ve Yoongi'nin bunu görmesi üzerine güzel bir dayak atmıştı bize.
Güzel seviyor ya Taehyung."

Yoongi kafasını sallayıp gözlerini kapattı.
"Yumuşacık biri..."

Parmaklarımı iki kaşımın arasına koyup ovdum.
"Onu buraya çağırdınız değil mi?"