Liwanag Sa Dilim

Prologo

Madilim na ang paligid. Tanging ang buwan na lamang sa kalangitan ang siyang naging ilaw ko upang makita ang daan.

Wala na ring mga tao sa labas. Lahat ng mga bahay at establisyemento ay nakasara na.

Tanging ako na lamang ang narito at patuloy na naglalakad.

Puno ng mga pasa ang katawan ko. Ang damit na suot ko ay gula-gulanit. Wala rin akong suot na pang-paa. Hinang hina ako.

Hindi ko alam kung saan patungo ang mga paa ko. Wala akong tiyak na destinasyon.

Basta ang tanging nasa isip ko lamang ay makaalis sa purgatoryong pinanggalingan ko.

Kung saan ang dating malinis na ako ay puno na ng dumi. Hindi literal na dumi. Kundi dumi sa aking pagkatao at dignidad.

Hindi ko alam kung sa daraanan ko bang ito ay may maaaninag akong liwanag– na siyang sasagip sa akin mula sa purgatoryong aking pinanggalingan.

Liwanag Sa Dilim
written by: talklikeaboss

All rights reserved.
2022 ©️