𝑇𝑤𝑒𝑛𝑡𝑦-𝐹𝑖𝑣𝑒

3.1K 358 64
                                    

𝐶ℎ𝑎𝑝𝑡𝑒𝑟 𝑇𝑤𝑒𝑛𝑡𝑦-𝐹𝑖𝑣𝑒

• ₊°✧︡˗ˏˋ☪ ˎˊ

i. how did you sleep ?

 how did you sleep ?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

— ENQUANTO ANTHONY ENTROU NO CONVERSÍVEL VERMELHO CEREJA DE ROSALIE, ele colocou o tanque de oxigênio e a mochila aos pés antes de tirar a pedra roxa do bolso do suéter

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

— ENQUANTO ANTHONY ENTROU NO CONVERSÍVEL VERMELHO CEREJA DE ROSALIE, ele colocou o tanque de oxigênio e a mochila aos pés antes de tirar a pedra roxa do bolso do suéter.

"Você tem alguma idéia do que é isso?" Ele perguntou a Rosalie antes que ela tivesse a chance de mudar de marcha e começar a dirigir.

As sobrancelhas de Rosalie franziram enquanto ela examinava o cristal.

"É uma ametista." Ela afirmou, sem saber o propósito da conversa enquanto virava os olhos para a estrada e começava a se mover.

"Isso realmente não responde a minha pergunta." Anthony suspirou quando caiu para trás em seu assento e afivelou o cinto de segurança, ainda olhando para a pedra em sua mão. "Eles já foram conhecidos por brilhar?"

Rosalie olhou para ele estranhamente.

"Sim, eu imaginei." Ele suspirou. "Estava iluminando como o 4 de julho cerca de quinze minutos atrás."

Rosalie olhou para o espelho lateral antes de responder.

"Talvez você devesse falar com Carlisle sobre isso." Ela sugeriu.
Tony olhou confuso.

"Por que eu iria falar com Carlisle sobre isso?" Ele perguntou, empurrando a pedra de volta no bolso.

"Ele costumava fazer parte dos Volturi. Se alguém soubesse alguma coisa sobre rochas brilhantes, seriam eles." A loira explicou.

"Volturi é o governo e a lei dos vampiros, certo?" Antônio verificou.

Rosalie sorriu orgulhosamente, "você se lembrou."

"Claro que sim." Tony deu de ombros.

Ficou quieto por um momento antes de Anthony falar novamente.

"Eu percebo que também não disse olá, isso foi rude da minha parte. Olá." Ele sorriu e encostou o cotovelo na porta do carro, apoiando a cabeça na mão.

𝐖𝐀𝐘 𝐃𝐎𝐖𝐍 𝐖𝐄 𝐆𝐎 ∣ ʲᵃˢᵖᵉʳ ʰᵃˡᵉHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin