°Η διαθήκη°

και άλλο γράμμα

Κατέβηκα απο τη σκηνή και πήγα στο καμαρίνι

Στέφανος: καλά δεν χορταινω να σε ακούω να τραγουδάς

Εγώ: αλήθεια ;

Στέφανος: ναι βρε χαζό ήσουν καταπληκτική όπως πάντα βέβαια

Εγώ: σε ευχαριστώ

Μου δίνει ένα φιλί και βγαίνουμε έξω

Εγώ: ωραία να πάμε τώρα στο γραφείο μου να κάνουμε τις δουλειές που λέγαμε;

Στέφανος: άντε πάμε

Μπαίνουμε στο γραφείο μου

Εγώ: έχουμε πολύ δουλειά θα μας πάρει τουλάχιστον μία ώρα

Στέφανος: καλά δεν πειράζει

Αχιλλέας ποβ

Όταν τραγουδούσε ήταν μια θέα όλη η κινησιολογία της ήταν τέλεια η φωνή της ήταν μαγική όπως πάντα....

Πήγα στο καμαρίνι της αλλά δεν ήταν μέσα

Πάω στο γραφείο να ακούσω αν είναι εκεί και ο Στέφανος αλλιώς να μπω

Πήγα στην πόρτα και άκουσα

Αντωνία: ρε συ κοίτα εδώ με αυτά τα χαρτιά καίμε τον Ματσούλα , τον Αχιλλέα δηλαδή πως βρέθηκαν αυτά εδώ;;

Στέφανος: δεν ξέρω αλλά δεν μας κακοπεσαν

Τι λέει ρε; Τί χαρτιά είναι αυτά;

Αντωνία: τι λες ρε; Εμείς με τον Αχιλλέα είμαστε συνεργάτες και θέλουμε το καλό των επιχειρήσεων του και πόσο μάλλον του μαγαζιού του

Έτσι μπράβο

Στέφανος: ρε συ Αντωνία μπορεί να συνεργαζόμαστε σε κάποια θέματα αλλά δεν θέλουμε και το καλο του , εμείς εδώ πάντα θέλαμε να ρίξουμε τα άλλα μαγαζιά

Μαλακας

Αντωνία: αυτό το λάθος κάνατε και τώρα έχουμε  παντού εχθρούς

Στέφανος: με αυτά τα χαρτιά η φήμη των μαγαζιών του θα πέσει οπότε εμάς θα μας ευνοήσει μετά τον Ματσούλα θα έρχονται σε εμάς οι πελάτες του

Αντωνία: και; Εγώ δεν θέλω το κακό του Αχιλλέα ένταξη; Αυτά τα χαρτιά θα τα κάψουμε

Αντωνία ποβ

Βγάζω έναν αναπτήρα από το συρτάρι μου και πιάνω τον φάκελο , βγάζω ένα ένα τα χαρτιά και τα καίω

Στέφανος: μα ρε Αντωνία σταμματα σε παρακαλώ μπορεί να μας χρησιμεύσουν αργότερα

Εγώ: Στέφανε είπα κάτι μη με αναγκάσεις να το ξανά πω

Βάζω το χέρι μου στο φάκελο και πιάνω μια μικρή κάρτα

Ρε παιδιά , ρε παιδιά σας δείνω τέτοια ευκαιρία και εσείς δεν θα τη χρησιμοποιήσετε;

Εγω: Στέφανε...

Στέφανος: τι λέει;

Εγώ: παρτην

Του λέω και του τη δείνω να τη διαβάσει

Τι στο διάολο κάμερες μας έχουν βάλει και ξέρουν τη κάθε μας κίνηση

Στέφανε: μα πως ήξεραν τι θα γίνει;

Εγώ: έλα μου ντε;

Στέφανος: καλά ηρεμισε έλα εδώ

Λέει και με περνει μια αγκαλιά

Μου δίνει ένα φιλί και μετά από λίγη ώρα βγαίνει έξω

Βγαίνει στο διάδρομο και τον ακούω να λέει

Στέφανος: Αχιλλέα πως και από εδώ πάνω εσύ ήσουν κάτω με την κοπέλα σου

Αχιλλέας: ναι σε έψαχνα ξέρεις θέλει να σε γνωρίσει να της δώσεις και ένα αυτόγραφο ξέρεις ακούει πολύ τα τραγούδια σου η Κατερίνα

Στέφανος: καλά τότε να πάω

Αχιλλέας: ωραία

Στέφανος: εσύ που θα πας;

Αχιλλέας: τίποτα μωρέ λίγο στο μπάνιο θα πάω και επιστρέφω