Winkelierster

HOOFDSTUK 48

Jan en Lies werden beide wakker door een warme zucht die over hen verscheen en hen beide een kus gaf.

"Goeiemorgen tortelduifjes, en een gelukkige verjaardag. Ik stel wel voor dat jullie uit bed komen. Zoveel tijd hebben jullie nu ook niet meer om naar school te vertrekken."

"Mama, we zijn broer en zus, geen tortelduiven."

"Jan, ik weet niet hoor. Iedereen anders die hier zou binnenkomen, en die jullie hier gelepeld zou zien liggen, met uitzondering van jullie luier helemaal naakt, zou denken dat jullie een koppel zijn."

"Mama, wij hebben negen maanden lang naakt tegen elkaar gelegen."

"Dat weet ik Liesje, maar de meeste tweelingen van zeventien jaar hebben niet meer de behoefte om dat over te doen. Dat is al. Is het trouwens nog laat geworden gisteren ? Jullie hebben toch voldoende slaap gehad, hé ?"

"Jaja, mama. Wij waren toevallig samen klaar, en ons Lies is na het tandenpoetsen gewoon bij mij komen liggen. Dat was kort voor twaalf uur."

Dik een half uur later meldde de tweeling zich aan de ontbijttafel.

"Jullie zijn nu zo snel klaar ? Op zich niet erg, want dan kan je proberen iets rustiger te eten."

"We hebben gewoon samen een douche genomen, en daarjuist heeft onze Jan me nog even geholpen met mijn luier. Waarom kijk je nu zo verbaasd ? Jan heeft dat toch al meer gedaan."

"Dat Jan je helpt met je luier, dat weet ik dat dat dikwijls gebeurd, maar samen douchen ?"

Jan keek zijn moeder onbegrijpend aan.

"Mama, alsjeblieft, dat gaat gewoon sneller dan. Of we nu samen slapen of douchen, da's geen verschil, alleen dat we in de douche geen luier dragen."

Mia voelde dat dit gesprek ten einde was, en gooide het over een andere boeg.

"Lies, blijf heel ontspannen straks, hé. Ik weet dat je schrik hebt om Frans te praten, maar als je rustig nadenkt, dan komt het antwoord wel. En als je het niet weet, dan vergaat de wereld niet, hé. Het is maar gewoon examen Frans."

Mia keek daarna Jan indringend aan.

"Jan, hou jij alsjeblief je hoofd erbij. Geschiedenis is je beste vak, maar laat dat ook zien. Pas vanavond is je harem er, nu eerst examen."

Nadat de tweeling naar school vertrokken was, zette Mia zich in de zetel met een grote tas koffie. Ze dacht terug aan het wekmoment. Mia was van plan de tweeling zacht wakker te maken, en was verrast Lies haar bed leeg aan te treffen. Net zoals de zondag ervoor trof ze de twee samen in het bed van Jan aan.

Het deed haar deugd deze nieuwe vlaag van broer-zus-liefde te zien, en ze merkte bij zowel Jan als Lies op dat het voor hen even intens was als hun liefde voor Els en Marthe. Ze wist niet wat de exacte oorzaak was, maar de voorbije twee weken hadden Jan en Lies elkaar gevonden op een manier die voor het gezin nieuw was.

Veel plagerijen, maar waar ze vroeger soms redelijk bitsig konden zijn, was er nu warme liefde merkbaar. Op alle vlakken merkte je dat de tweeling mekaars 'graag zien' hadden ontdekt, en dat ook ten volle toonden.

Het was voor Mia alleen nog wennen dat er voor de twee ook een zichtbare lichamelijke verbondenheid was. Niet alleen een 'graag zien', maar heel zeker ook een 'graag voelen'.

Uit de reacties die ze kreeg, wist ze ook dat de tweeling heel goed voor zichzelf een grens trokken hoe ver ze konden gaan. Een buitenstaander kon onmogelijk zeggen hoe ver dit ging, maar Mia merkte genoeg vertrouwen bij de twee.

Voor haarzelf was het ook een enorme test. Mia voelde zelf dat de grens van de tweeling voor hen beiden heel sterk was, maar veel verder lag dan wat zij zou toestaan.