perdeyi arala, camı aç. atla.

1:

uyurdu. kedisini sever, biraz kitap okur, bolca sigara içer, sıkca kahve tüketir ve uyurdu.

kahve uyku açmaz mıydı. açmazmış.

sürekli uyurdu. yarası vardı ve herkesten saklar, kendini rüyalara hapsederdi.
bazen inlerdi, ter içinde uyanırdı. yoksa kabuslara mı.

onu görmek için, onunla biraz olsun konuşmak için gram uyumadığım zamanlar olurdu. onun aksine. ne zaman uyanacağını kestiremediğim için uyumamayı tercih ederdim.

ve izlerdim. onu izlemek, oscarlık bir filmi seyretmekten daha keyifliydi. saçları hep dağınık olurdu. bazen, hatta hep, yanına kıvrılan kedi olmak isterdim. onun kedisi vardı. onun kedileri vardı. sokaktaki tüm kediler onun misafiriydi. belki de hepsiyle uyumuştur.
ben çoğu zaman rüyalarımda bu sokağın kedisiydim.

elleri çok titrerdi. çakmağı genellikle ikinci denemede alevlendirirdi. sonra sigarasını yakardı. bana değen bir kıvılcım olmamasına rağmen hep tutuşurdum.

kahve içerdi. çok acıydı. bir kere tatmıştım. berbattı. yüzüm buruş buruş olmuştu anında. ama sevmek istedim. o seviyorsa güzeldir. sevdim.

kitap okurdu. okuduğu tüm kitapları okudum. altını çizdiği yerleri tahmin etmeye çalıştım hep. sonradan öğrendim ki, çizmezmiş. ben de bıraktım çizmeyi. bu sefer güldüğü kısımları tahmin etmeye çalıştım. bazı yerlerde güldüm. ama o gülmemiştir diye kızdım kendime. geri aldım. onu hiç gülerken görmemiştim.

çok nadir dışarı çıkardı. işlerimi hemen bitirip peşine düşerdim. beni hiç fark etmedi. dalgındı. aklı hep bulanıktı. sokakta koşarken bile uyuyor gibiydi. onunla koştum. nefes nefese kaldım. durmak istedim ama o durmadı. ben de öyle.

koşarken müzik dinlerdi. hangi müziği dinlediğini tahmin etmek çok zordu. hiç denk gelmemiştim ne dinlediğine. ben de onu hatırlatan ne varsa dinledim. bir sürü şarkı keşfettim. her yeni şarkı, onun hakkında yeni bir bilgi gibiydi. hepsini ezberledim. adım gibi.

bazı günler çok öksürürdü. öyle günlerde masasına ıhlamur bırakırdım. ertesi gün aynı yerde bulurdum. fark mı etmiyordu, istemiyor muydu bilmiyorum. belki de ıhlamur sevmiyordur. ama çay da bırakmıştım. taze sıkılmış meyve suyu da, kahve de, alkol bile. şansımı her içecekte denemiştim. hepsini, ertesi gün bıraktığım yerde buluyordum.

fotoğraf çekmeyi severdim. kadrajımda onun olduğu zamanlar daha çok severdim. hatta buna aşk diyebilirim. genellikle uyurken yakalayabiliyordum. veya pencere kenarında. adını bilmiyordum ama yüzünün her santimi ezberimdeydi.

yüzü, tanrının en güzel portresi gibiydi.

ve evet. adını bile bilmiyordum. evin her santimini karış karış aramıştım. ama beni cevaba ulaştıran hiçbir şeyle karşılaşmamıştım ne yazık ki. ben de her gün farklı bir isim koyuyordum ona. bir gün, ismi sevgilim'di. en çok o günü seviyorum.

en çok onu çekmeyi seviyorum. ardında bıraktığı herhangi bir şeyi, bana bıraktığı bir hediye olarak sayıyorum. izmaritler, kahve bardakları, dağılmış nevresim. genellikle hediyem bunlar. hepsini seviyorum. hepsine aşığım. hepsi benim için çekilebilecek en güzel manzara. yüzünden sonra.

bir keresinde, ona bir küllük aldım. çünkü hep kullandığı küllüğü bir kedi kırdı. başka küllüklerde vardı ama istemedim onları. ben alayım, onu kullansın istedim. aldım, hep onu kullandı. onu sevdi mi? yoksa ortada sadece onu bıraktığım için mecbur mu kaldı. cevabı eğer bir'se, evet cevabı duymak istiyorum. değil ise, umrumda değil.

nevresimlerini hep ben değiştirdim. bir keresinde, delilik yaptım. yattığı kısma, parfümümden sıktım. evet. aptalca. evet. biliyorum ne alaka. ama yaptım. kokular hiçbir zaman unutulmazmış. sabaha kadar solusun istedim. hatta belki rüyasına girmek istedim. unutmasın istedim. sabah heyecanla girdim eve, heyecanla odasının önünde dikildim. uykusu çok ağırdı. asla uyanmazdı. yanına yaklaştım. ama o, her zaman yattığı yerde değildi. sağa kaymıştı. aptal planım, suya düşmüştü. neden peki. kokudan rahatsız mı olmuştu? yoksa canı orada mı yatmak istemişti. cevabı iki değil ise, susun. duymak istemiyorum.