Gözler yalan söylemez Taekook (Bitti)

Taekook23

"BANA ACIYAN GÖZLERLE BAKMAYIN ARTIK!" Jungkook artık dayanacak gücü kalmamıştı son kalan gücüyle bağırdı herkese eşi yine o kadının yanından geliyordu herkes ona acıyan gözlerle bakıyordu ailesi bile. Vücudu Tedavilere yanıt vermiyordu o da zaten iyileşmek istemiyordu bir an önce bu iğrenç dünyadan gitmek istiyor sadece zamanı bekliyordu göz atları morarmış dudaklarının rengi bembeyaz olmuş vücudu beyazın en açık renginde takılı kalmıştı artık tarih felan yazmak gelmiyordu içinden ne zaman yazın bilsin istemiyordu.

"Bir tanem yapma böyle" birtanem mi bunu duymak için ölümün onun için kapısının çalması yetiyor güzel yalan sözler yalandan bakışlar jungkook aklından 'neden bu hasta bedeni ve ruhu ilaçlarla iyileştirmeye çabalıyorum zaten işe yaramayacak' diye geçirdi içinden kocası yine aldatarak evine gelip o buz gibi yatakta yatıp uyuyacaklar dı "artık ilaç istemiyorum tedaviyi durdur hyung zaten işe yaramıyor acı sadece acı çekiyorum..."

"KOOK SAÇMALAMA ARTIK SAĞLIKLI DÜŞÜNEMİYORSUN ŞUANDA" taehyung herkesi odadan kovmuştu ilaç kokusundan geçilmeyen odasında sadece o ve jungkook kalmıştı "neden doğruyu söylemiyor muyum zaten herkes elbet bir gün ölecek şimdi benim sıram şimdi ölüm benim kapıma geld-" jungkook dudaklarının üstündeki dudaklarla dona kalmıştı o kadını öptüğü dudaklar'la onu öpüyordu jungkook her ne kadar ittirerek birbirini ayırmaya çalış sada güçsüz kolları buna izin vermemişti "sen beni bırakıp hiçbir yere gidemezsin kook dayanamam buna senin öldüğünü düşünmek bile istemiyorum" dedi jungkook acıyla karışık kahkaha attı gerçekten kocası ona acıyordu her hâlinden belliydi "hayır taehyung eğer ben ölürsem belki beni aldattığın kadınla evlenip daha doğmamış bebeğinizi kucağınıza alırsınız ha bırak işte yeni bir hayat kur kendine hem bir çocuğun olacak demi o kadınla da evlenmen gerek tabi evlenmen içinde benimle boşanman gerek ve bir daha sakın beni öpme senin dudakların başka bir dudağa değdi bu iğrenç şeyi bir daha bana yaşatma kim taehyung!" Taehyung beyninden vurulmuş gibiydi eşi herşeyi biliyordu lanet olsun biliyordu jungkook çıkması için kapıyı gösterdi ama çıkmadı bu sefer taehyung büyük çuvalamıştı peki bu içindeki korku ne korkusu kim jungkook önceden canından bile çok sevdiği eşinin ölümü'mü? Taehyung bunu bilmiyordu dediğini yapmadı eşine sarılmaya çalıştı ama jungkook izin vermedi onun vücudun da kadının her parçası vardı jungkook belki bir kere herşeyi unutup ona sarılmalı ve jungkook son nefesini kiraz ağaçlarının altında taehyung'un kollarının arasında vermek istiyordu "t-taehyung"

"Efendim kook"

"Kiraz ağaçlarına götürür müsün beni?"

"Şimdi mi?" Dedi taehyung jungkook sadece evet anlamında başını salladı...

Jungkook ölümden hiç korkmadığı kadar korkuyordu ama orada ona kollarını sonuna kadar açmış abisi onu bekliyordu belki içi biraz daha rahatı abisinin onu orada daima koruyacağını bildiği içindir belki taehyung tekerlekli sandalyeyle onu  kiraz ağaçlarının altında durmuş yüzüne bakıyordu jungkook taehyung'a son kez sarılıp onun kokusunu aradı onun kokusu gelmişti burnuna gözlerinden teker teker damladı yaşları ve dediği gibi de yaptı sevdiğinin kollarının arasında bur sefer gözleri gerçekleri söyledi ve kiraz ağaçları bu ayrılma sahnelerine dayanamayarak çiçeklerini döktüler ve jungkook tam o anda nefesini sevdiğinin kollarının arasında son nefesini vermişti...

Jungkook abisinin kollarına koşup sıkıca sarıldı arkasında bağırıp çağıran eşinin sesini duymayarak arkasına bile bakmadan abisiyle gitti "JUNGKOOK UYAN HADİ YALVARIRIM UYAN LÜTFEN BİR TANEM SENİ KAYBETMEK İSTEMİYORUM HAYIR LÜTFEN AÇ GÖZLERİNİ."

Kim taehyung Kim jungkook