Chapter 14 - Dinner and Sick

9.6K 319 113
                                    

A/N : Goog evening guys! Sorry hindi ako nakapag update ng nakaraan, balak ko sanang araw araw magupdate kaso naging medyo ako ng slight.

Unedited

-

Inis na sinundan ko 'to, I hate when someone calling me, idiot even I'm not when it comes to her parang wala lang sa'kin. Okay lang na tawagin n'ya ako sa kung anong gusto n'ya.

Nakita ko s'ya sa labas na prenteng nakatayo lang ay pinagmamasdan ang bugso ng ulan. It's dark all around, fortunately there is light here at the University.

I guess she didn't have an umbrella, I sighed before taking the umbrella that was in my bag. I always carry an umbrella because it always rains at night, I don't want to get wet. I took the cap and wear it.

Lumapit ako sakanya. "Here, use this so that you don't get rained on." I said in my monotone voice, she looked at me with a frown.

I myself took her soft hand and placed the umbrella in it, I quickly let go of her hand because I felt electricity running through my body again when our skin touched

"No thanks, I can manage." she coldly answered, which made me shook my head with disagree.

Ang lamig na nga, malamig pa s'ya.

Buti na lang hindi pa bangkay ang babaeng 'to.

"Miss, c'mon gabi na oh. Gamitin mo na 'to." wika ko rito, umiling lang ang bruha. "I said no, no. Don't force me, I'm still your professor." she snort, which made me sighed.

Napahilot ako sa sintido ko at pinipilit na habaan ang pasensya ko. I'm a short tempered person, sinusubok ata ng babaeng  'to ang pasensya ko.

"If you don't want to, then don't, take care of yourself here, I'll go home." I nochantly said and took the umbrella back from her.

She rolled her eyes and binawi ang payong sa kamay ko at binuksan ito. Walang pasabing iniwan ako rito mag-isa at nag lakad papuntang parking lot.

Unbelievable! She's rude.

Buti na lang at naiplastik ko ang gamit ni bruha, patakbo naman akong lumusong sa ulan at sinundan s'ya.

Basang basa ako ng makarating sa parking lot habang nanginginig sa lamig, masama na nga pakiramdam ko dumagdag pa 'tong ulan.

Nadaanan ko naman s'yang sinipa ang gulong ng mamahaling sasakyan n'ya, naflatan s'ya."Fuck, this is so frustrating!" I heard her yelped.

Ang malas naman ng araw n'ya.

"Miss, sumabay kana po sa'kin. Hindi ko kayang palitan ang gulong ng sasakyan mo dahil...nanghihina ako." ibinulong ko lang ang huli kong sinabi.

Napatingin naman s'ya sa'kin na may bahid ng inis sa mukha n'ya. Hindi naman siguro s'ya naiinis sa'kin 'no?

Wala naman akong ginagawa.

"It's your fault. If you didn't sleep in my office hindi ako ginabihan dito!" inis na bulyaw nito sa'kin.

"You can wake me up, Miss. Hindi 'yong galit kana agad, it's not my fault that my body gave out due to fatigue and a few days without sleep."  I coldly answered and gave her a blank stare.

Matatanggap ko pa sana kung masinsinan n'ya lang akong kinausap hindi 'yong bubulyawan n'ya na lang ako bigla na parang ang laki laki ng kasalanan ko.

Hindi naman s'ya nagsalita kaya inabot ko na sakanya ang dala kong gamit n'ya at wala pasabing iniwan s'ya para puntahan ang sasakyan ko na hindi kalayuan kung nas'an ang sasakyan n'ya.

Tamed by Mysterious Student  Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang