ZEMHERİ ( Yeniden Yazılıyor)

23. BÖLÜM ( 1. KİTAP FİNALİ)

BÖLÜM ŞARKISI

( Ufuk beydemir - ellerin uzansa-

zakkum - seni rasgele sevmedim

mabel matiz - karakol)  

Part 1

 Bol bol yorum yapmayı ve beğeni atmayı unutmayın lütfen. 

 salı günü part 2 gelecek.  

23. Bölüm

Keyifli okumalar,

Senler geçiyor, asırlar geçiyor ama insanın geçmiş acıları, yaraları geçmiyor. Arkadaşlarınla oturuyorsun eğleniyorsun ve bir an da tak diye aklına geliyor kalbin tekrardan acıyla doluyor. Berna ve Baranın yanında eğlendiğim zaman olmuştur ama hiç mutlu olmamışımdır. Beynim izin vermiyordu. Beynimin izin verdiği tek kişi Cesurdu ama artık ona da kalbim izin vermiyordu. Hayatıma yalanla girdi affettim, ben onu çok affettim...

"Kızlar başlıyor. Yeni kız seninki şu ortadaki direk" dedi ve perdenin arkasından sahneye ilk çıkan o oldu. En son bende uzun topuklularımla yeri döverek sahneye çıktım. Bana ayrılan direğe ilerleyip başladım dansa önceden öğrenmiştim görev için. Dileğin ortasında kafam arkaya bakacak iki bacağımla yılan gibi sarıldım kafamı arkaya yatırıp Dünya'yı tersten gördüm uzun siyah peruk yerlere değdiğinde boynum boylu boyunca açıldı Andree aç gibi baktı gözlerimiz buluştuğunda, göz kırpıp tebessüm ettim.

Yüksek bir evin çatısında dans ediyorduk teras gibi bir yerdi sahne buraya kurulmuştu çünkü kimse özel bir toplantın terasta yapılacağını düşünmezdi etraftaki çatılarda gizili korumlar vardı sinyal kesici de vardı üst düzey tedbirler alınmıştı. Sağımı da ve solumda aynı yükseklikte bir tane bina vardı. Önümde ve arkamda ise aynı şekilde bina vardı. Her çatıda beş kişiden oluşan uzun namlulu silahlaralarla bekleyen kişiler vardı. Kaygan demirde hareketlerimi dizip tepeye kadar yükseldim, iki bacağımla demire sarılıp kafamı arkaya yatırdım. Ve sağımızda olan binadaki kişileri gördüm.