I'll Live With You #4: 3MIX

42

I’ll Live With You #4: 3MIX part 42

Jihyo: Daniel!
Daniel: I miss you…

Hindi niya mapigilang hindi salubungin ito ng yakap. Nagulat naman si Daniel, kalaunan at niyakap niya ito pabalik. Naghiwalay sila agad ng yakap.

Jihyo: Anong ginagawa mo rito? I thought you were busy.
Daniel: Tapos na ang trabaho ko. At ngayon, may bago akong trabaho rito.
Jihyo: Huh? Napromote ka ba dito?

Natawa si Daniel sa sinabi nito. Promote from Philippines to New Zealand? Kahit gaano yata siya kagaling ay hindi amgiging possible ang iniisip nito.

Daniel: Hindi. My work here is you.
Jihyo: Me?

Daniel held her hand, intertwined into his.

Daniel: My job is to make you smile and happy.

Jihyo looked at him with warm smile. His work is done. Nagawa na niyang pangitiin siya.

Daniel: Let’s go?

Jihyo gave in. Hindi na niya pipigilan ang sarili na maging masaya at hindi na niya itatago ang nararamdaman niya para rito.

They left the airport and went to somewhere. It took a few months for her to exercise the feelings she want to exert for him.

~

Pasulyap sulyap si Jeongyeon kay Nayeon na ngayon ay tulog habang nasa byahe. Birthday na nito bukas at ngayong hapon ay bumyahe na sila sa lugar na napili niya.

Jeong: Hindi daw natutulog sa biyahe ah?

Natawa nalang siya nang maalala ang araw na umuwi sila galing sa vacation house ni Tzuyu. Hindi daw ito natutulog sa byahe pero ngayon ay sobrang himbing ng tulog nya.

Jeong: Maybe her worries are gone. That made her sleep soundly.

His heart races as he thinks about Nayeon’s life being fixed. Wala na itong inaalala.

Jeong: When did I fell in love with you? Hindi ko alam kung paano tayo umabot sa ganito.

Sa totoo lang, hindi niya talaga alam kailan niya naramdaman na malalim na ang nararamdaman niya para rito. Ang gusto nalang niya isipin ay kung paano sila tatagal.

He doesn’t know what to do if they fell out of love. He doesn’t want that to happen.

Meanwhile, Nayeon heard everything. Muntik na siyang maiyak dahil sa mga pinagsasasabi nito pero pinigilan niyang suminghot. Baka mahalatang hindi siya tulog.

Sa sobrang pagpapanggap niyang tulog, naging totoo na. Nakatulog siya at nagising na lamang sa pagkalabit nito.

Nagmulat siya ng mata at nakita si Jeongyeon na nasal abas na at pinagbuksan siya ng pinto.

Jeong: We’re here.
Nayeon: K-kanina pa ba tayo nakarating?
Jeong: Oo

Tinanggal niya ang seat belt at nagkusot ng mata.

Nayeon: Bakit hindi mo ako ginising?
Jeong: Ang himbing ng tulog mo, ayoko namang mabitin ka sa tulog.

Inalalayan siya nitong bumaba sa kotse. Napansin niya agad ang malaking bahay.

Nayeon: Oh? This kind of house is familiar.
Jeong: Right. Pamilya ni Tzuyu ang may ari nito. Nirentahan ko and of course, may discount.

She looked at the structure closely. Hindi iyon ang ibig sabihin niya.

Nayeon: I think I designed it.
Jeong: Huh?

Tumingin siya kay Jeongyeon at hinawakan ang kamay saka hinatak papasok sa loob. Nang makapasok ay napangiti siya.

Nayeon: tama ako!
Jeong: you worked with Tzu’s family?
NAyeon: Oo, hindi ba niya nasabi sayo?
Jeong: Hindi e. I just rented it because you might like the house and the whole place.
Nayeon: I love it! I was once here before noong chineck ko ang kabuuan tapos saka ako nag isip ng design.
Jeong: Once? So, you didn’t check the result?

Nayeon smiled and nodded.

Nayeon: this is my last project. Because of the incident, hindi ko na nabisita pa. I was planning to, but my fear gets ahead of me.

Napayuko si Jeongyeon at napansin agad niya iyon. Hinawakan niya ito sa baywang at niyakap.

Nayeon: Thank you for bringing me here. Sa wakas, nakita ko na ang result…
Jeong: And it’s world-class.

She widely smiled. Jeongyeon pull her closer and hugged her tightly.

~

Nayeon: Jeongyeon? Nasaan ka?

Naglakad lakad siya at nakarating sa bakuran kung nasaan ang malawak na swimming pool. Medyo nadismaya siya nang walang nakitang romantic dinner table doon at walang pabulaklak.

Nayeon: Birthday ko na bukas, bakit wala siyang pa-event?

Napasimangot siya. Hay, wala ba talagang nakakakilig na moment bukod sa magkasama sila?

Then, strong arms wrapped around her and before she shouted, she smelled his scent.

Jeong: Are you okay?
Nayeon: Ah y-yes…
Jeong: Halika na
Nayeon: Saan?
Jeong: Secret

Napangiti siya sa excitement. Secret surprise na ba!?

Nayeon: Okay, magpapalit lang ako.

Humiwalay ito ng yakap.

Jeong: Bakit ka magpapalit?

Kumunot ang noo niya. Alangan namang nakashort at tshirt lang siya sa surprise nito?

Nayeon: Huh?
Jeong: magsight seeing tayo doon sa north side. Tzuyu said the view is breathtaking.
Nayeon: Sightseeing? That’s it?

Tumango si Jeongyeon. Hinawakan nya ang kamay nito at hinila siya palabas sa bahay. Hindi niya maiwasang hindi madismaya.

~

They just looked at the view. Nothing else! She can’t believe what’s happening. Though maganda naman talaga ang lugar. Malawak ang kalupaan, matatayog ang mga puno, maraming ligaw na bulaklak at napakasariwang hangin.

She at least expected him to pick her a flower and give it to her, but he did nothing!
Tahimik lang siya buong paglalakad nila pabalik sa bahay. Inabot nan ga sila ng gabi at nagugutom na siya sa kakahintay ng paevent nito.

Nakapasok na sila sa bahay at dumiretso sya sa kwarto para magshower. Napansin ni Jeongyeon ang inasal niya ngunit hinayaan niya lamang ito.

Pagkalabas ni Nayeon sa shower room ay napansin niya ang nasa ibabaw ng mesa. It was a baby blue dress, glamorous, exquisite.

Lumapit siya at napansin niya ang puting note sa tabi ng dress.

“Smile, my lady. Wear the dress and go to the garden. I’ll be waiting for you. I love you.”

She shyly smiled and, in an instant, she forgot all her disappointments through out the afternoon.

She quickly dresses up, dolled up. Hindi na siya makapaghintay pa pero inayos niya ang sarili niya. Nakalugay ang buhok niya at kinulot niya na din. Dahil girl scout siya, nagdala siya ng hair curler at straightener.

Lumabas siya sa kwarto at nagpunta sa garden. Bago pa siya makapasok, napansin na niya ang pulang petals na magsisilbing daan patungo kay Jeongyeon.

Then, she took that flowery way and saw Jeongyeon a meter away from her, holding a bouquet of flower, wearing his three-piece suit and priceless smile.

Somehow, she saw them getting wed. Wearing the same smile and emotions.

To be continued…